باشد، همه قشرهای ملت از مراجع بزرگ اسلام و علمای اعلام بلاد و قشرهای دیگر مستضعف و بپاخاسته به پای صندوقها رفته‌اند و رأی خودشان را داده‌اند؛ یعنی، رأی به اسلام.
ما مرهون این زحمات و این خدمات هستیم. همه ما و همه آقایانی که حاضر هستند، چه کشوری و چه لشکری، همه ما مرهون زحمات این ملت هستیم. این ملت، ما را از انزوا بیرون آورد و این ملت دست همه شما را گرفت و از حبسها بیرون کشید و دست جور ستمکاران را از سر این کشور قطع کرد. خداوند ان شاء الله، این ملت را پایدار و این اشخاصی [را] که برای اسلام در جبهه‌ها و پشت جبهه‌ها زحمت می‌کشند سعادتمند و پیروز فرماید. تمام این مسائل برای این است، که اولاً، اسلام ایده ما و شما و ملت است و ثانیاً، ملت همراه است با دولت، با ارتش، با مجلس، با قوه قضائیه و سایر ارگانهایی که هست؛ ملت در صحنه است. همان طوری که پیروزی برای حضور ملت در صحنه بود، ادامه پیروزی هم همین معنا را دارد.
و شما مقایسه کنید مابین این کشور و کشورهای دیگر [را] از قبیل کشور مصر، عراق و سایر کشورهای نظیر آنها و کشورهای بزرگی که در پس اینجا واقع شده‌اند و هدایت می‌کنند آن نوکرهای خودشان [را] برای به دست آوردن قدرت. مقایسه کنید، ببینید رئیس جمهوری شهید می‌شود در ایران، هیچ اتفاقی نمی‌افتد، دنبال او و بعد از مدت کوتاه، یک رئیس جمهور به جای او می‌نشیند. رئیس جمهور فاسد در مصر کشته می‌شود، (1) مصر به هم می‌خورد! اعلام حکومت نظامی [می‌شود] یک سال. فرق مابین اینجا و آنجا و این رئیس جمهور با آن رئیس جمهور این است که اینجا اتکا به اسلام است و همه ملت زیر پرچم اسلام قیام کردند و رئیس جمهور [هم‌] شهید بشود، ملت در صحنه است و به جای او، یکی دیگر را اقامه می‌کند. و آنجا پشتوانه تفنگ است و مسلسل است و قوای نظامی است و از ملت جدا و ملت از آنها جدا. اتکال این ملت به خداست و اتکال‌