تقدیر از فداکاریهای خانواده‌های معظم شهدا
من نمی‌دانم که تسلیت بگویم به این خانواده‌های شهدا، تسلیت بگویم به پیغمبر اسلام و ائمه هدی‌، تسلیت بگویم به امام عصر - ارواحنا له الفداء - یا تبریک. تبریک برای اینکه یک همچو ملتی و یک همچو انسانهای ارزنده‌ای اسلام تربیت کرده است یک همچو جوانانی که الآن عکس بسیاریشان در منظره هست و سیمای نورانی‌شان در پیش چشم است اسلام تربیت کرده است، یک همچو مادران و پدران و اقربای شهدایی که در اینجا عده‌ای‌شان حاضر هستند، اسلام تربیت کرده است. من گمان ندارم که در غیر محیط اسلامی، یک همچو مسائلی تحقق داشته باشد که پیرزن جوانمرده اظهار بکند که من جوانان دیگری دارم که آن را هم تقدیم اسلام می‌کنم و پیرمرد جوان از دست داده اظهار کند که من حاضرم خودم هم به جبهه بروم و شهید بشوم و جوانهای زیادی که می‌آیند تقاضا کنند که دعا کنیم که در راه اسلام شهید بشوند؛ جوان بخواهد که دعا کنیم به شهادت برسد.
شما در کجا می‌توانید در غیر سایه اسلام و تربیت اسلامی، چنین جوانهایی و چنین بازماندگان از جوانهای شهید، پیدا بکنید؟ اینها در عین حالی که جوانان خودشان را از دست داده‌اند و در جبهه‌ها خاندان خودشان را از دست داده‌اند و آواره شده‌اند، مع ذلک، ایستاده‌اند و شجاعانه در مقابل دشمنها ایستاده‌اند و برای فداکاری حاضرند.