خودمان می‌دانیم، بنای بر این نداشتیم که در یک کشوری دخالت کنیم و تا حالا هم دخالت نکرده‌ایم. و نه تاکنون ارتش ما، سپاه پاسداران ما به کشور عراق حمله کرده‌اند.
از اول شما بودید که حمله کردید و همه دنیا می‌دانند این را. برای کی این حرف را می‌زنی؟ برای دلخوشی خودت این حرف را می‌زنی؟ چرا این [را] که نوشتند، یکدفعه دیگر مطالعه نکردی؟ به یک کسی بگویی بخواند و بفهماند که این چه چیزی نوشته در اینجا. کی باور می‌کند در دنیا که ارتش ایران حمله کرده بعضی شهرهای آنها را گرفته؟
آنها آمده‌اند حالا دفاع کرده‌اند و عقب نشانده‌اند اینها را تا آوردند به خوزستان و حالا هم پیروزمندانه این شهرها را رها می‌کنند و می‌روند؟! بسیار خوب، تو بمیر و بدم! پیروزمندانه بیرون برو و بعد هم این چیزهایی را که ما از عراق می‌خواهیم؛ یعنی، از دولت عراق و این خساراتی را که شما می‌گویید به شمارش نمی‌آید، از شما که به‌طور معقول مطالبه می‌کنیم و اگر ندادید، ما در حال جنگیم؛ به‌طور اجبار ازتان می‌گیریم.
و بعد هم، و بعد هم باید به حسب وجدان دنیا و به حسب دستورات الهی، باید آن کسی که اینقدر جنایت وارد کرده است به کشور خودش و کشور ما، باید این مشخص بشود. باید اشخاص بیایند، اشخاصی که طرفین قبول دارند، بیایند بنشینند و ببینند که ما حمله کردیم به عراق یا او حمله کرده به ما. خرابیهایی که آنها وارد کرده‌اند، ببینند و بروند در شهرهای آنها هم ببینند، خرابی از ایران چه شده. ممکن است یکدفعه اشتباهی واقع شده باشد و بخواهند یک جای دیگری را بزنند، اشتباهاً یک جایی را هم زده باشند. اما هر روز، الآن که اینها می‌گویند که ما یک طرفه آتش بس دادیم، هر روز از آبادانِ تنها بیست نفر، سی نفر زخمی و چند نفر شهید می‌شوند. این قضیه آتش بسِ اینهاست؛ مثل آتش بس بگین که آتش بس می‌کند و دنبالش آنطور جنایات می‌کند.
دنیا مبتلاست به یک همچو اشخاصی. دنیا مبتلاست به اینطور مغزهای پوک متفرعن که همه چیز را فدای یک روز سلطه خود می‌کنند. و چه وقت باید این دنیا از این گرفتاری بیرون بیاید؟ آن روزی که امریکا در کار نباشد و آن روزی که شوروی در کار نباشد.
و امیدوارم که خدای تبارک و تعالی با همه شماها و با همه ما و با همه ملت ما عنایت‌