پیروزی خود و اربابان جهانخوار خویش را در آغوش می‌گیرند، دست به این جنایت بزرگ زدند و در لحظاتی دردناک هفتاد و چند نفر مؤمن متعهد و فرزندان برومند اسلام را که هر یک با فداکاری خود نخلی پربار بود، از دست ملت گرفتند که ناگهان صحنه‌های عظیم شورانگیز و انفجارات بزرگ آدم ساز، از آن فاجعه رخ داد. چنانکه در یک شب که مزدوران امریکایی همه چیز را به هم ریخته و آشفته و جمهوری اسلامی را سرکوب شده پنداشتند، و ملت عزیز را به سوی خود و پشتیبان خود می‌اندیشیدند، چهره نورانی اسلامی از ورای چهره‌های نورانی حزب الله جلوه نمود و تمام قصرهای تخیلی و آمال شیطانی آنان فرو ریخت. این سیه روزان، انفجاری ایجاد کردند که نور خدا را خاموش نمایند و خداوند قادر به دست مبارک حزب الله انفجاری در واکنش آن ایجاد فرمود، که انقلاب اسلامی و همه نهادهای آن چون سدی آهنی و صفی مرصوص از آسیب دهر مصون ماند.
یُریدُونَ انْ یُطْفِئُوا نُورَاللهِ بِافواهِهِمْ وَیاْبَی اللهُ الّا انْ یُتِمَّ نُورهِ وَلوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ (1). مگر شهدای بزرگوار هفتم تیر در مجاهدات سرسختانه خود و فداکاری بیدریغ در راه هدف چه می‌خواستند جز پیروزی انقلاب و سرنگونی پرچم شیطانی کفر و نفاق، و جز افتادن ماسک ریا و تزویر چهره‌های کریه و ددمنشانه به صورت خلقی و اسلامی؟ چه بسا اگر این شهادتهای دلخراش واقع نمی‌شد، آنان با همان خوی شیطانی و با ظاهری فریبنده در صحنه بازیهای سیاسی باقی می‌ماندند و بی‌امان ضربه‌های خویش را به انقلاب و فرزندان راستین آن وارد می‌کردند و برای اسلام و مسلمانان مظلوم سنگِ راه می‌شدند و با ضربه نهایی امریکا و دیگر ابرقدرتها جمهوری را شکست می‌دادند، یا لااقل پیروزی را به عقب رانده و راه را طولانی می‌کردند، ولی این فاجعه غمناک و شهادتهای پی درپی به پیروزی اسلام انقلابی سرعت بخشید.
سپاس فراوان به درگاه خداوند متعال که با عنایات خاصه خود این کشور بقیة الله‌