اسلامی فکر می‌کنند، مسلمان هستند، اینها مقایسه نمی‌کنند بین این جمهوری که ما الآن در اسلام داریم، در ایران داریم با آن حکومتی که سابق بود، با آن وضعی که سابق بود؟
اینها فکر نمی‌کنند که این کشور ولو تا حالا نتوانسته صددرصد مسائل را اسلامی بکند، نه اینکه نخواسته، نتوانسته، لکن آن قدری که به طرف اسلام رفته است، در طول تاریخ شما یک حکومتی را پیدا نمی‌کنید که این‌طور باشد، که این‌طور طرف اسلام جهش کرده باشد. شما وقتی ملاحظه بکنید صدر اسلام را، آیات شریفه‌ای که وارد شده، روایاتی که وارد شده، راجع به این تساهلی که در جنگ می‌کردند آنها. آن خون جگری که حضرت امیرالمؤمنین - سلام الله علیه - می‌خورد که هی شما می‌گویید:
جنگ، می‌گویید: حالا تابستان است؛ بگذارید زمستان، زمستان می‌گویید: تابستان! (1) شما ببینید امروز این سپاه پاسداران، این ارتش، این نظامیها، این بسیج، این ملت در آن هوای گرم 60، 70 درجه خوزستان و در آن بیابانها، که انسان اگر برود خفه می‌شود، این جوانهای عزیز ما به مدد الهی در آنجا دارند زحمت می‌کشند، آخ هم نمی‌گویند، یک کدام شکایت نمی‌کنند. من تاکنون که اینجا نشسته‌ام، یکی که شکایت بکند از اینکه ما در جنگ - مثلاً - نرویم، چطور شد، من ندیده‌ام همچو چیزی. لکن هر روز می‌آیند با چهره گشاده، هر روز می‌آیند و تقاضا می‌کنند که ما برویم شهید بشویم. خوب، یک همچو تحولی که حاصل شده است در یک کشوری، این آقایانی که آن کنار نشسته‌اند و اشکالتراشی می‌کنند، - مثلاً، در یک دهی یک آدمی در آن ده یک کاری کرده، پس وا اسلاما - فکر این نمی‌کنند که خوب، در یک کشوری که انقلاب شده است و الآن در حال انقلاب است، یک آدمی هم در یک گوشه‌ای از این کشور یک کاری می‌کند. مگر شما حالا با زمان پیغمبر، می‌خواهید خیلی شما جلو باشید؟ زمان پیغمبر هم همین مسائل بوده، همین مطالب بوده که یک حکومت، حضرت امیر یک حکومتی که می‌فرستاد، گاهی خرابکاری می‌کرد. عزلش می‌کرد، مگر می‌شود یکدفعه همه جا، یکدفعه ما صبح کنیم‌