است که از اول تا حالا خدمت کرده و حالا هم خدمت می‌کند، بعدها هم خدمت خواهد کرد. بنابراین، ما هم در گرفتاریهای دولت باید ملاحظه کنیم، هم گرفتاری مستضعفین و بیچاره‌ها را باید ملاحظه بکنیم، هم گرفتاری این آواره‌هایی که آمدند و الآن هستند. ما که نمی‌توانیم این آواره‌ها را، خصوصاً این آواره‌هایی که از خود ما هستند، از اهواز آمدند، از - عرض بکنیم - خرمشهر آمدند، از این بلادی که مورد تعدی واقع شده است آمدند، از خوزستان آمده‌اند، بالاخره از جاهای دیگر هم آمده‌اند، و همین‌طور میهمانهایی که داریم، خوب افغانی هستند، مسلمان هستند، یا فرض کنید که عراقی هستند، یا بیچاره‌ها را از خانه‌هایشان دور کردند، مالشان را بردند، خودشان را فرستادند اینجا. خوب، باید چه کرد با اینها؟ نباید اینها را پذیرایی کرد؟ ما مسلمانیم، آنها هم مسلمانند. ما باید از آنها پذیرایی کنیم. خدمت کنیم به آنها، و این دولت است که دارد این کارها را می‌کند. عمق کارِ دولت را ما نمی‌توانیم درست بفهمیم، تا یک دولت نیاید بنشیند، تا بعضی از آقایان محترم اصناف نروند پیش دولت بنشینند، از این نمایندگان، دولت برایشان تشریح کند که ما گرفتاریمان چی هست؛ آن قدری که آنها گرفتاری دارند ما تصورش را نمی‌توانیم بکنیم. بنابراین، ما دو طرف قضیه را باید ملاحظه کنیم. یعنی از همه ابعاد ما باید توجه بکنیم به مسائل و مشکلاتمان، و اسلام همه ما را مسئول قرار داده. وقتی اعراض و نفوس مسلمین در معرض خطر است، برای همه ما واجب است که اگر به اندازه کافی ندارند آنها جمعیت، پاشیم برویم؛ آن که می‌تواند باید پا بشود برود. برای همه واجب است که حالایی که یک عده‌ای داوطلب شدند و بحمدالله زیاد هم هستند و رفتند و تو جبهه‌ها هم الآن، الحمد للَّه خوب است، لکن پشت جبهه مشغول باشند به تأیید دولت، مشغول باشند به اینکه دولتی که در هر ماه چند صد میلیون خرج جنگ فقط می‌کند، هر روز هر روز چند صد میلیون خرج جنگ را دارد دولت، از آن طرف هم عایدی دولت مهمش نفت بود که نفت را حالا نمی‌گذارند ما استخراج کنیم زیاد. نمی‌شود هم نفتی که مال نسلهای آینده است همه‌اش را درآورند و حالا خرج کنند و چهار روز دیگر زندگی نتوانند بکنند. باقی‌اش این است که خوب مردم کمک کنند،