و تعالی تشکر می‌کنیم که به ما یک همچو ملتی عنایت فرموده است که در همه جبهه‌ها، در همه صحنه‌ها حاضرند. و ما را و جوانهای ما را و بانوان ما را از آن منجلابی که برای آنها درست کرده بودند، خداوندنجات مرحمت فرمود. و جوانهایی که می‌رفت بکلی از دست اسلام و از دست مسلمین بروند خداوند به ما برگرداند، و آنها را همچو متعهد کرد که الآن برای شهادت داوطلب می‌روند، و در جبهه‌ها در حالی که جنگ می‌کنند تکبیر می‌گویند، نماز می‌خوانند و در شبها مناجات با خدا می‌کنند. و اینها از نعمتهایی است که ما باید تشکر کنیم. بانوان ما راکه البته یک حدودی‌شان را به راه غیر صحیح هدایت کرده بودند و می‌رفت که باز بیشتر بشود، خداوند به ما عنایت فرمود و نجات داد از آن چیزهایی که به دست استکبار و به دست اشخاصی که نوکر استکبار بودند. خدای تبارک و تعالی ما را از آنها نجات داد، بانوان ما را نجات داد که امروز بانوان ما به طوری غرق در نعمت خدا هستند و خودشان هم شاید از آن نعمتهای بزرگ الهی غافل باشند که حدی ندارد. و من امیدوارم خداوند تبارک و تعالی به این ملت که در حال مظلومیت است - و همه کشورهای دنیا الّا معدودی که باما دشمن هستند. با این ملت برای خاطر اسلام - خداوند این ملت راتقویت کند و دشمنان اینها را از بین ببرد، و این روز سعید را برهمه سعادتمند کند.
نکته‌ای که می‌خواستم عرض کنم این است که در اعیادی که اسلام به ما عنایت فرموده است، در همه آن اعیاد آنچه که انسان ملاحظه می‌کند همه‌اش مسئله ذکر و دعاست، نماز است، روزه است، ذکر است، دعاست. و در این عید هم که عید ملی است و اسلامی نیست لکن اسلام هم مخالفتی با آن ندارد باز می‌بینیم که در روایتی که وارد شده، از آداب امروز روزه گرفتن است؛ از آداب امروز دعا کردن است؛ نماز خواندن است؛ و این به ما می‌فهماند اگر ملتی بخواهد به راه راست برود و بخواهد استقلال خودش را، آزادی خودش را بخواهد حفظ کند باید در عیدش و غیر عیدش تذکر داشته باشد؛ ذکر خدا بکند، یاد خدا باشد، برای خدا باشد. حتی در عیدش دستور روزه است، دستور استحبابی، روزه‌ای که باید انسان منقطع بشود از شهوات خودش و متوجه به‌