در ایران هستند، یا یک انسانهایی در ایران هستند، با ایران به اینکه عنوان اسلامی پیدا کرده است. والّا این ایران بوده زمان محمدرضا، زمان دیگر با آن مخالفت نداشتند، بلکه موافقت هم داشتند. برای اینکه، آن ایران، ایرانی بود که در دست آنها بود و درخواست آنها بود، اما ایرانی که در دست آنها نباشد و مخالف با آنها باشد و خواست آنها را نخواهد انجام بدهد، آنها این ایران را نمی‌خواهند و به عنوان ایران، اسلام را دارند می‌کوبند.
تبلیغات مسموم علیه نظام اسلامی ایران
و ما باید هرچه بیشتر مسئله تبلیغاتمان را - خصوصاً در خارج - باید دولتها و باید ملت هرچه بیشتر تبلیغات را به آن دامن بزنند در مقابل آن تبلیغاتی که الآن در دنیا هست. شما ببینید در همین دهه فجر و در بیست و دو بهمن که آن جمعیت عجیب و غریب در صحنه بود، قبلش بعضی از این ایرانیهایی که بیرون رفتند، فرار کردند، اینها یک شیوه خاصی دارند، می‌گویند که مردم بیرون نیایید. دنبال او هرچه بیرون آمده باشد آنها کار ندارند. بعد می‌گویند که دیدید هیچ کس بیرون نیامد. وضع‌شان این طوری شده.
یک جور شکست خوردگی مفتضحانه‌ای هست که مبتذل شده است. یک کلمه، خوب، بیرون نیاید، که معلوم نمی‌شود چی بیرون آمده، کی نیامده. بیرون آمده‌ها معلوم می‌شود، بیرون نیامده‌ها. اینها یکدفعه نمی‌گویند بابا بیرون بیایید شما هم یک طرف شهر باشید تا ببینیم چی‌اند، آنها که بیرون می‌آیند کی‌اند. از آن طرف می‌گویند همه ایران با ما هستند، از آن طرف می‌گویند اگر بخواهند بیایند بیرون آنها را چه خواهند کرد. خوب، اگر همه ایران با شما هستند، چطور چه خواهند کرد؟ بیست و دوم بهمنی که به این وضع بوده، نه در رسانه‌های گروهی خارج یک چیزی گفتند که قابل ذکر باشد و نه - در - کسانی که درخارج نشسته‌اند و به ضد ما صحبت می‌کنند. بیست و دوم بهمن را به حسب آن طوری که همه گزارش داده‌اند، خوب ما صحنه‌هایش را می‌بینیم یک چیز چشمگیری بود، خیلی زیاد بود. بعضیها می‌گفتند که این تقریباً مثل آن اجتماعات اول عاشورا و آن وقتها بوده است. ولی مع ذلک در دنیا منعکس نشد و این‌طور شد.