[بسم الله الرحمن الرحیم. حضور محترم زعیم عالیقدر و رهبر کبیر انقلاب اسلامی و ناخدای کشتی محرومان، حضرت امام خمینی - مدظله العالی
امام عزیز اینجانب، سعید پورسراج، فرزند کاظم، ساکن شهر شوشتر، یک مسئله‌ای را خواستم مطرح کنم. امید است که جواب بفرمایید. و با عرض پوزش از اینکه وقت مبارک و گرانبهای شما را می‌گیرم.
امام عزیز من در حدود 19 سال است در خانواده‌ای مذهبی زندگی می‌کنم. از ابتدای جنگ، اگر خداوند ان شاء الله قبول کند، چند نوبت در جبهه‌های حق شرکت کرده؛ تا آخرین بار در عملیات «والفجر مقدماتی» پای چپم از زیر زانو قطع گردید. اما از آنجا که در طول مدت این جنگ دوستان زیادی را از دست داده‌ام و عشق جبهه رفتن من را تا حالا آرام نمی‌گذارد، مدتی پیش به هر نحو که بود برای دعاخوانی به جبهه اعزام شدم؛ ولی هرچه خواهش کردم که با برادران به خط مقدم و عملیات بروم، برادران اجازه ندادند. و حالا دیگر از ناراحتی طاقتم دارد به سر می‌رود. و می‌خواهم این مسئله را از شما، جناب فرمانده کل قوا، مطرح کنم. و تنها ناراحتی من این است که می‌بینم هر روز یکی از دوستانم شهید می‌شود؛ و با این همه دوست از دست دادن، می‌ترسم نکند من در شهر و یا در بستر بمیرم. و خیلی عشق به شهادت دارم و تلاش می‌کنم که به دوستانم ان شاء الله ملحق شوم.
امیدوارم که جواب مصلحت را بفرمایید.
ضمناً اماما، اگر خط مقدم به صورت پدافندی باشد و کاری از من ساخته باشد، می‌توانم شرکت کنم. و اگر شرکت کنم و مثلاً کشته شوم، آیا ان شاء الله شهید هستم یا نه. در آخر امید آن دارم که با دستخط مبارک خودتان به‌طور خلاصه جواب دهید. و ان شاء الله ما را حتماً در جواب نامه نصیحت‌