فاطی که ز من نامه عرفانی خواست از مورچه‌ای تخت سلیمانی خواست‌
گویی نشنیده «ما عرفناک» (2) از آنک به جبریل از او نفخه رحمانی خواست‌
آخر پس از اصرار، مرا وادار کردی از آنچه قلبم ناآگاه است و از آن اجنبی هستم طوطی وار چند سطری بنویسم. و این در حالی است که ضعف پیری آنچه در چنته داشتم - هر چند ناچیز بود - به طاق نسیان سپرده و گرفتاری‌های ناگفتنی و نانوشتنی بر آن اضافه شده و کافی است که تاریخ این نوشتار بگویم تا معلوم شود در چه زمانی برای رد نکردن تقاضای تو شروع نمودم. شنبه 24 شعبان المعظم 1404 - 5 خرداد 1363 - خوانندگان در این تاریخ ملاحظه کنند اوضاع جهان و ایران را.
از کجا شروع کنم؟ بهتر آن است از فطرت باشد فِطْرَةَ اللهِ الّتی‌ فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْها لاتَبْدیلَ لِخَلْقِ الله (3) در این جا به فطرت انسانها بسنده کرده، گرچه این خاصّه خلقت است وَ انْ مِنْ شَیْ ءٍ الّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلکِنْ لاتَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ (4) همه گویند:
ما سمیعیم و بصیریم و هُشیم با شما نامحرمان ما خامُشیم‌ (5)