برای آنهاست. آن که با یک زندگی متوسط ساخته است، از جنگ نمی‌ترسد.
پاسدارهای ما که یک زندگی عادی هم کمتر دارند، از جنگ نمی‌ترسند. ارتشی ما که یک زندگی عادی دارد، از جنگ نمی‌ترسد. جنگ به او ضرری نمی‌زند. آنهایی که دارای کاخها و بساط هستند آنها باید بترسند، ضرر به آنها می‌رسد. ما مهیا کردیم خودمان را برای اینکه برویم دنبال رفع ظلم، تا آنجا که می‌توانیم با نصیحت، با دست دوستی، با محبت با این اشخاصی که همسایه ما هستند از این کشورهای اسلامی، با موّدت، با دوستی، دائماً مسئولین ما این حرف را می‌زنند، لکن آنها از باب این که وارد به ضیافة الله نشده‌اند - عَلی‌ قُلُوبِهِمْ حِجابْ (1)، صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَعْقلِوُن (2) - با دست خودشان، خودشان را فانی می‌کنند. تمام مفاسد از خود آدم است. از نفس انسانی است، از جای دیگر به ما چیزی نمی‌رسد، هر چی می‌رسد از ماست - «انَّما هِیَ اعْمالَکُمْ تَرُّدُ الَیْکُمْ» - همه چیزهایی است که از خود ما هست؛ چه مفاسدی که در دنیا بر بشر وارد می‌شود، از فساد خود آدم است، فساد حکومتهاست، نفسهای خبیثه است، و چیزهایی که در آن عالم به ما می‌رسد، آنها هم از خود ماست. بهشت را اعمال شما آباد می‌کند و جهنم را هم اعمال ما می‌افروزد. ما الآن در صراط هستیم، همان صراطی که یک طرفش دنیاست، یک طرفش عاقبت. و ما الآن در صراط داریم حرکت می‌کنیم. این پرده که برداشته شد، آن وقت صراط جهنم که از متن جهنم می‌گذرد، یعنی، آتش دورش را گرفته، این از وسط اینجا می‌گذرد، باید از اینجا عبور کنید. دنیا همین جور است. فساد که همان آتش است بر شما احاطه کرده، باید از همین بین فساد عبور کنید، به طوری که سالم عبور کنید.
انبیا عبور می‌کنند، جُزنا وِ هیَ خامِدَةٌ (3)، آنها آتش خاموش است برایشان، همان‌طور که برای حضرت ابراهیم خاموش بود، سرد بود [برای‌] آنها آتش خاموش است. مؤمنین هم با سلامت می‌گذرند، آتش خاموش نیست اما آتش به آنها ضرر نمی‌زند. انعکاس‌