من با آقای «دعایی» (1) سابقه طولانی دارم، خدمت‌هایی که ایشان در عراق و ایران کرده‌اند نباید فراموش کرد. امیدوارم خداوند تعالی به همه شما توفیق دهد تا در آنجا به خدمتتان ادامه دهید. من نباید از شما تشکر کنم، امیدوارم خداوند تبارک و تعالی از همه شما تقدیر کند.
وضع کشور را در گذشته دیدید که چگونه بود، تمام چیزها در جهت اسلام زدایی بود، خصوصاً مطبوعات که وضعی داشتند که اگر مهلت پیدا می‌کردند طولی نمی‌کشید که همه چیز را از بین می‌بردند. امیدوارم با همت آقایان همه آن انحرافات از بین برود.
مطبوعات باید یک مدرسه سیار باشند تا مردم را از همه مسائل بخصوص مسائل روز آگاه نمایند، و به صورتی شایسته از انحرافات جلوگیری کنند، و اگر کسی انحرافی دید با آرامش در رفع آن بکوشد. بطور کلی مطبوعات باید یک بنگاه هدایت باشند، یعنی به صورتی که اگر دست مردم بیفتد مردم هدایت شوند، بخصوص روزنامه‌هایی مثل اطلاعات و کیهان و جمهوری اسلامی و آزادگان، باز تکرار می‌کنم دنبال این نباشید که من از شما تشکر کنم، تقدیر و تشکر من فانی است و از بین می‌رود. آنچه که باید همگی در نظر بگیریم رضای حق تعالی است، و آنچه وظیفه من است دعاست. امیدوارم موفق و مؤید باشید.