می‌کنند که مربوط به دولت است و سخنگوی دولت است. باید اینها توجه به این مسائل بکنند. و مع الأسف، درست، گردانندگان اینها نمی‌توانند چیزها را بفهمند. چطور یک مطلبی که برخلاف عواطف دنیاست، بر خلاف اسلام است، بر خلاف عقل است، ما تأیید می‌توانیم بکنیم؟ از یک جایی یک دسته‌ای را بر می‌دارند می‌روند به یک دسته دیگر، یا مین گذاری می‌کنند در یک جایی، مین گذاری کردن در یک جا، معنایش این است که یک عده‌ای که اصلاً گناهی ندارند، آنها هم از بین بروند. چطور اسلام اجازه این را می‌دهد؟ چطور ایران اجازه این را می‌دهد؟ چطور جندالله اجازه این را می‌دهد؟
چطور دولت ایران، مجلس ایران اجازه این را می‌دهند؟ لکن ببینید که ما در چه گرفتاری هستیم، که هر مطلبی که واقع می‌شود، گردن ما می‌گذارند. ما باید خیلی توجه بکنیم.
یعنی، شما همه آقایان پاسدار اسلام هستید، مجلس پاسدار اسلام است، و دولت همین طور و ارتش همین‌طور و سپاه همین‌طور. برای سپاهیها جایز نیست که وارد بشوند به دسته بندی، و آن طرفدار آن یکی، آن یکی طرفدار آن یکی. به شما چه ربط دارد که در مجلس چه می‌گذرد؟ در امر انتخابات باز هم به من اطلاع دادند که بین سپاهیها هم باز صحبت هست. خوب! انتخابات در محل خودش دارد می‌شود، جریانی دارد، به سپاه چه کار دارد که آنها هم اختلاف پیدا کنند؟ برای سپاه جایز نیست این. برای ارتش جایز نیست این. سپاهی را از آن تعهدی که دارد، از آن مطلبی که به عهده اوست باز می‌دارد و همین‌طور ارتش را. و ما در گفتارمان، در کردارمان که در محضر خدای تبارک و تعالی واقع است، باید فکر بکنیم که این مطلبی را که ما امروز می‌خواهیم بگوییم، آیا در یک محیط سربسته است که هرچه بخواهیم بگوییم؟ یا در یک محیط سربازی است برای همه دنیا؟ وقتی مطلب این طوری است که ما یک کلمه‌ای که بگوییم در همه دنیا منتشر می‌شود، ما باید فکر بکنیم که این مطلبی که می‌خواهیم بگوییم، این صحبتی که می‌خواهیم بکنیم، آیا به صلاح کشورمان است؟ به مجرد اینکه خلاف سلیقه شماست، خوب! سلیقه شما این نیست، مطلب را می‌گویید، با آرامش می‌گویید، به جوری که دولت را، یا مجلس را یک وقت - خدای نخواسته - اسباب لکه‌دار شدن آنها نباشد،