به عرض می‌رساند، مرقوم شریف که حاکی از سلامت مزاج محترم بود، موجب تشکر گردید. شرحی راجع به اوضاع [داده و] اظهار نگرانی نموده بودید. با آنکه حق با شماست، لکن اگر انسان در این اوضاع و احوال قیام به وظیفه کند و موفق به خدمت شود، نگرانی ندارد. نگرانی آنجاست که به خدمت قیام نکند واز وظیفه- خدای نخواسته- شانه خالی کند. امید است ان شاء الله خداوند تعالی به امثال جنابعالی توفیق عنایت فرماید که در مقابل همه ناراحتیها و ناگواریها محکم بایستید و از پیشامدها - هر چه باشد - مأیوس نشوید. خداوندتعالی باشماست، و باعمل به وظیفه تأیید خواهدفرمود. وبرفرض شکست صوری، فتح نهایی با اهل تقوا و عامل به وظیفه است. این ارعاد و ابراق (1) و فتح باب ظلم حاکی از ضعف است: و إِنَّمَا یَحتَاجُ إِلَی الظُّلمِ الضعیفُ (2). جنابعالی در امور جاریه نگران نباشید و ضعف به خودتان راه ندهید. ان شاء الله این امور موقتی است و امَد آن سر خواهد آمد. اما راجع به مسائلی که مرقوم شده بود راجع به رادیو، در صورتی که به هیچ وجه استفاده محرّم ازآن نشود، خریدوفروشش جایزاست؛ وامااستفاده‌های محلله مانع ندارد. راجع به ریش، به همان احتیاط باقی هستم. راجع به دولت، مالک می‌دانم. و اگر مطالبی از اینجانب مسموع شد، بی مراجعه به خودمن قبول نفرمایید؛ چون اخیراً گویا افتراهایی بسته می‌شود، و این آخرین دشمنی است. از جنابعالی رجای دعای خیر دارم. والسلام علیکم.