به عرض حضور مبارک می‌رساند، مرقومات مبارکه شما زیارت، سلامت و سعادت حضرتعالی را خواهانم. حضرتعالی برای این نحو اعمال بعضی علما ناراحت نباشید. اینجانب در طول این مدت خصوصاً وقتی قم بودم بسیار گرفتاری از دست بعضی و نفهمی بعضی داشتم ولی بی‌اهمیت تلقی کردم یا با زحمات آنها را وادار به بعضی اقدامات نمودم؛ در هر صورت مهم نیست مردم و طبقه جوان مدارس خودمان و دانشگاهها، خصوصاً قشر خارج از کشور که مطالب را بهتر از ما می‌فهمند به کار واداشته شده‌اند به طوری که هر جا سرِ ... (1) درآید با تظاهرات رو به رو می‌شود. حضرتعالی منتظر آن باشید که بعض آنها تأیید لفظی هم بیش از آنکه نموده‌اند صریحاً بکنند. (2) من متأسفم که آبروی روحانیت با دست خودشان می‌ریزد و نخواهند فهمید یا نمی‌خواهند بفهمند؛ و الله من ورائهم محیط. (3)
به آقای شیرازی مرقوم فرمایید سهم سادات را از قِبَل من قبول کنند و بدهند به طلاب. قبوضی را که نوشته بودید آقای رضوانی گفته همین روزها فرستاده‌ام. آقایان قمی‌ها امور و مطالبی گفتند و سوء نظرهایی نسبت به بعضی داشتند لکن اینجانب آنها را توصیه نمودم که حفظ ظواهر بشود. اگر امکان داشته باشد با وسایلی آقای حاج سید

احمد (1) را از سفر اینجا منصرف کنید. اشتهار به اینکه برای مقاصد سوئی می‌آید یا آنکه ان شاء الله دروغ است. لکن همین آبروی خود ایشان و جامعه ما را می‌برد. من با وسایلی تشبث کردم برای انصراف او، لکن شما نزدیک هستید ممکن است بعض دوستان ایشان را وادار کنید جداً جلو بگیرند. راجع به مطالبی که من در قانون اساسی گفتم ابهامی نداشت. مغرضین و مربوطین با دستگاه خود را به نفهمی زده‌اند و الّا تصریح به مقصود است. بعضی نوشته‌اند اشخاصی خدمت حضرتعالی می‌رسند و از بعض آقایان تکذیب می‌کنند، حضرتعالی جداً آنها را منع کنید و نگذارید خلافْ توسعه پیدا کند. راجع به طبع و ترجمه تحریر، من اجازه می‌دهم، لکن ایشان عجالتاً در تبعید هستند. چهل هزار را می‌فرستم برای آقای سمیعی ولی من از خودم نمی‌دهم، آنچه داده‌اند در حساب سهم وارد کنید.