برمی‌داری می‌نویسی ما ورشکسته هستیم، تویی که می‌نویسی ما هیچی دیگر نداریم، تویی که این حرفها را می‌نویسی، این برای اسلام مضر است نه برای دولت. اگر یک چیزی بود که مخصوص دولت بود، خوب، یک مسئله‌ای بود، باز می‌شد یک چیزی.
اما یک چیزی که برای نظام مضر هست این را توجه کنید به آن؛ دستهاتان را یک قدر نگه دارید، قلمهاتان را یک قدر نگه دارید، توجه بکنید به اینکه هر چیزی نباید نوشته بشود، هر چیزی نباید منتشر بشود. و من به شما عرض می‌کنم که ممکن است یک روزی اگر چنانچه - خدای نخواسته - تعقیب بکنند آقایان، ممکن است من یک وضع دیگری پیش بیاید برایم.
و من از خدای تبارک و تعالی می‌خواهم که موفق باشند همه و همه خدمت بکنند.
شما همه در یک مملکت دارید زندگی می‌کنید. شما ملاحظه کنید انسان چقدر ضعیف است، اگر من یک قلمی دست بگیرم و بخواهم مطلبی بنویسم برای کسی که خیلی دوستش دارم، ممکن نیست در این قلم یک لغزشی پیدا بشود که این ولو هزار تا عیب داشته باشد یکی از آنها را اشاره کنم، هیچ ممکن نیست؛ برای اینکه این دوستی نمی‌گذارد. اگر چنانچه از آن‌ور من با یک کسی دشمنی داشته باشم، یک قلمی دستم بگیرم بخواهم بنویسم، ممکن نیست که از محاسن او یک کلمه بنویسم، این قضیه، قلم شیطان است. آن کسی قلمش قلم انسانی است، آنی است که از روی انصاف چیز بنویسد، از روی انصاف صحبت کند، آن هم توجه کند که در یک وقتی که ما الآن این‌طور گرفتاریها را داریم، بعضی از اموری که از روی انصاف هم باشد نباید گفت، همان طوری که دیگران نمی‌کنند. خوب، تمام روزنامه‌ها را در انقلابات از بین می‌برند، یکی می‌گذارند این تحت نظر دولت، تحت نظر خودشان، تمام احزاب را از بین می‌برند، یکی می‌گذارند تحت حزب خودشان. انقلابات این‌جوری هستند دیگر، نمی‌گذارند که هرج و مرج باشد، هر که هر کاری دلش می‌خواهد بکند، هر که هر حرفی می‌خواهد بزند.
حالا این ضرر به نظام دارد یا ندارد، نه، ما بگذار حریفمان از بین برود ولو اسلام هم رفت جهنم! در بعضی اشخاص انسان این‌جور می‌بیند و باید تجدید نظر بکنند در کارهایشان،