معارف شده است، تمام برگشتش به این است که آن نقطه اصلی را که در فطرت همه انسانها هست، حجاب را ازش بردارند تا انسان برسد به او، و او معرفت حق است، مقصد عالی همین است. انبیا نمی‌خواستند که جنگی باشد و نمی‌خواستند که دعوتی باشد به غیر از این دعوت، دعوت به گرفتن کشور و دعوت به اینها، هیچ وقت در آنها نبوده است. ما اگر چنانچه در این پیروزیها که بحمدالله به‌طور چشمگیر حاصل شده است، ما از آن راهی که انبیا دارند منحرف نشدیم، این سال نو بر ما مبارک است و ما پیروز هستیم. و اگر خدای نخواسته، اینها اسباب یک غروری شد، اسباب یک دلبستگی به دنیا شد، ما هم بخواهیم یک توسعه‌ای در کشورمان حاصل بشود، حکومتی بکنیم بر مردم، ما هم با سایر ابرقدرتها فرقی نداریم، بلکه ما عقبتر از آنها هستیم. آنها به صراحت حرفهای خودشان را می‌زنند که «ما می‌خواهیم دنیا را بگیریم». این را می‌گویند که «ما همه باید چیزهایی که منافع ماست محفوظ باشد ولو به لگدمال شدن همه کشورها». ما که اینطور نمی‌گوییم، ما که خودمان را تابع اسلام می‌دانیم، اگر خدای نخواسته، در قلب ما این معنا باشد که ما هم یک قدرت زیادتری پیدا بکنیم، ما هم برای خودمان یک شخصیت بیشتری پیدا بکنیم، یک حکومتی بکنیم، توسعه‌ای در مِلک خودمان حاصل کنیم، ما از آنها حالمان بدتر است، برای اینکه مسئله ریا هم در کار می‌آید.
تجلیل و قدردانی از جوانان رزمنده
من باید تشکر کنم از این جوانهایی که، طبقات مختلفی که الآن از همه جای ایران مدتهاست به طرف جبهه‌ها می‌روند. اینها متحول شدند. اینها این دعایی که در روز عید می‌کنیم، در حق آنها به یک مقدار زیادی مستجاب شده است. آنها وضع روحی‌شان یک وضع روحی دیگری است، غیر از آنی است که ما داریم. آنها به میدان جنگ می‌روند، به میدان قتال می‌روند، به آغوش مرگ می‌روند با آن روی گشاده، با آن قلب قوی. انسان وقتی هریک از اینها را می‌بیند، می‌بیند که با ما فرق دارند. ما از خدا می‌خواهیم که ما را هم نظیر آنها متحول کند. ما از آنها باید تشکر کنیم. ما باید دعا کنیم به آنها و من دعا می‌کنم به آنها. وظیفه همه‌مان، همه‌مان هست که به این جوانهایمان، به این‌