از دست دادن یاران و نوکرانی چون محمدرضا خان و «سادات‌ها» (1) و «نمیری‌ها» (2) و نیز اقتدارها و افتخارات شیطانی خود سیاهپوش کرده است. و هنوز اول ماجرا است، و کابوسهای دیگری دارند. و باید خود را برای نابودی و مرگ جیره خوارانی چون صدام و دست نشاندگانی چون اسرائیل غاصب آماده کنند؛ که اینها همه از برکات سحر شهیدان ماست. و ما در انتظار رؤیت خورشیدیم. و به شهیدان باید گفت: اتَیکُمُ اللهُ مَالَم یُؤتِ أَحَداً مِنَ العالمینَ. (3)
و مبارک باد بر خانواده‌های عزیز شهدا، مفقودین، و اسرا، و جانبازان و بر ملت ایران، که با استقامت و پایداری و پایمردی خویش به بنیانی مرصوص مبدل گشته‌اند که نه تهدید ابرقدرتها آنان را به هراس می‌افکند، و نه از محاصره‌ها و کمبودها به فغان می‌آیند، و نه از خیانت و وحشیگریهای صدام دیوانه و افسار گسیخته رو به زوال در زدن شهرها و ویران کردن خانه‌ها و مساجد و بیمارستانها و مدارس خم به ابرو می‌آورند، و چون گذشته به راه خود، که همان راه اسلام عزیز و عزت و شرف و انسانیت است، ادامه می‌دهند؛ و زندگی با عزت را در خیمه مقاومتِ صبرْ بر حضور در کاخهای ذلت و نوکری ابرقدرتها و سازش و صلح تحمیلی ترجیح می‌دهند. و من افتخار می‌کنم که در میان شما و در کنار شما هستم و در غم و مصیبتهای شما که مصیبت اسلام و مسلمین است، شریک می‌باشم. عجبا که دیو صفتان عفلقی وقتی که در صحنه‌های نبرد آنهمه شکستها را متحمل شده‌اند و بُزدلانه از روبه روی شیرمردان ارتش اسلام پا به فرار گذاشته‌اند، برای جبران آنهمه ناتوانی و عجز، ناجوانمردانه خانه‌ها و مدارس و بیمارستانها و مساجد را بر سر اقشار بی‌دفاع مردم از طفل شیرخواره گرفته تا محصل دبستانی و دبیرستانی و از بیمار در بیمارستانها تا پیرمردان و پیرزنان خراب می‌کنند. آری، ملت عزیز ایران و خصوصاً مردم شهرهای مورد تهاجم هوایی دشمن، به خوبی لمس کرده‌اند که دشمنان آنان راه‌