استفاده بکنیم یا وارد نشده‌ایم؟ در مسائل بالاتر از اینجا هم هست. اینها مراتبی است از آن ضیافت، فوق این ضیافات که آن ضیافت اهل معرفت است. خدا همه را دعوت کرده است به این ضیافت، و اهل معرفت و کُمَّل (1) از اولیا در آن ضیافت وارد می‌شوند و می‌توانند. البته نادری می‌تواند از عهده برآید و فوق این همه مقامات، آن جایی است که دیگر ضیافتی در کار نیست؛ مضیفی و میهمانی و مهمانداری و ضیافتی در کار نیست.
آنچه در وهم تو ناید آن است که اصل مسئله دیگر می‌رسد به جایی که ضیافتی در کار نیست.
معنای استغفار معصومین از گناهان
و از جمله چیزهایی که در ماه مبارک هست، قضیه ادعیه ماه مبارک است. انسان وقتی ادعیه ائمه - علیهم السلام - را می‌بیند، چه در ماه مبارک، چه در غیر ماه مبارک - خوب، در ماه مبارک زیاد است ادعیه - اگر نبود این که نهی شده‌ایم از مأیوس شدن از رحمت خدا، ما باید وقتی آنها را می‌بینیم بکلی مأیوس بشویم. این امام سجاد است که مناجاتهایش را شما می‌بینید و می‌بینید چطور از معاصی می‌ترسد. مسئله، مسئله بزرگتر از این مسائلی است که ما فکر می‌کنیم. مسئله غیر از این مسائلی است که در فکر ما یا در عقل عقلا یا در عرفان عرفا بیاید. مسئله‌ای است که اولیا می‌دانند چی است قضیه. آنها فهمیده‌اند تا آن اندازه‌ای که بشر باید بفهمد که قضیه چه بزرگ است و در مقابل چه عظمتی ما هستیم و سر [و] کار ما با کیست. اینها به ما تعلیم می‌دهند، و این‌طور نیست که دعا برای تعلیم ما باشد. دعا برای خودشان بوده است؛ خودشان می‌ترسیدند، از گناهان خودشان گریه می‌کردند تا صبح.
از پیغمبر گرفته تا امام عصر - سلام الله علیه - همه از گناه می‌ترسیدند. گناه آنها غیر اینی است که من و شما داریم. آنها یک عظمتی را ادراک می‌کردند که توجه به کثرت، از گناهان کبیره است پیش آنها. حضرت سجاد در یک شبش - به حسب آن چیزی که وارد