هیاهو؛ هیاهویی است که می‌کنند که ما را با همان هیاهو بترسانند. آنها هم خیال می‌کنند که ملت ایران از اینکه یک وقت طیاره‌های آنها بیایند و بمباران کنند جایی را، می‌ترسند. امتحان خودشان را مردم داده‌اند. ملتی که دنبال شهادت است، ملتی که افرادش این است که دست و پایشان وقتی قطع می‌شود، گله می‌کنند که خدایا! چطور؟
مگر ما لایق نبودیم که جان ما را بگیری؟ یک همچو ملتی را نترسانید از اینکه ما چه می‌کنیم. شما هر غلطی می‌خواهید، بکنید و نمی‌توانید هم بکنید.
این ابر قدرتها می‌خواهند به همه جا مسلط بشوند. و این بدبختهای خلیج هم مثل کویت گرفتار این وسوسه شده‌اند. خیال می‌کنند که اگر در دامن امریکا بروند خلاص می‌شوند. این اشتباه است. امریکا می‌خواهد همه چیز شما را از بین ببرد و مسلط بر همه حیثیت ملت شما بشود، با همین بازیها. توجه به عواقب امر خودتان بکنید! شما فردا که امریکا دست از روی سرتان برداشت، باز ایران همراه هست، آن روزی هم که دستش روی سر شماست، هست، هیچ ترس از این که او چه می‌کند ندارد. تا حالا هرچه کردند، هرچه خواستند کردند، ملت ما قویتر شد. عمده این است که همه ملت همصدا باشند.
مناقشات را دست بردارند، بگذارند برای بعد. وقت زیاد است. امروز که همه چیز همه شما، همه چیزتان - خدای نخواسته - چنانچه غلبه‌ای پیدا بشود، از یک قدرتی به باد می‌رود، باید راجع به این چیزهای جزئی که اهمیت ندارد، هی ننشینید و بگویید، هی بنویسید؛ او بنویسد، او بگوید. باید دست برداشت از این چیزها. با هم باشید تا این شیطانها را بیرون کنید. بعد، وقتی که بیرون کردید، بنشینید خودتان هر کاری می‌خواهید بکنید.
هر چیزی وقتی دارد. امروز وقت مناقشات نیست؛ امروز وقت این نیست که یک دسته‌ای یک طرفی را بگیرند، یک دسته یک طرفی را بگیرند، یک دسته‌ای نصیحت کنند ما را که شما باید صلح بکنید. این مال ضعفاست؛ این اشخاص ضعیفی که همیشه در دام امریکا بوده‌اند یا امثال اینها از این مسائل می‌گویند، لکن ما تازه خارج شدیم از این دام، دوباره حاضر نیستیم وارد بشویم. ملت ما حاضر نیست به اینکه دوباره در این دام‌