و لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم‌
14 ربیع الثانی 98
با فرا رسیدن اربعین مقتولین مظلوم تبریز غمهای ملت غیرتمند تجدید می‌شود. ملت مظلوم ایران باید در هر چند صباحی پرچمهای سیاه افراشته کنند و در سوگ بنشینند برای جوانان عزیز و عزیزان اسلام که به دست عمال امریکا و به امر شاه در خاک و خون کشیده شدند. و هنوز چشمها گریان و دلها بریان است برای یک قتل عمومی که دست امریکا و سایر اجانب از آستین شاه بیرون آمده و ملت را به عزای دیگر می‌نشاند. و من نمی‌دانم دنبال این اربعین، قتلهای دیگری و جنایات تازه‌ای است؛ و ضحاک عصر در خونخواری تجدید مَطلع می‌کند یا مأمور جنایت به صورت دیگر می‌شود.
ما از این جنایات پی در پی و کشتار وحشیانه ناراحت و در عین حال امید داریم. ناراحتی برای آنکه جوانان رشید روحانی و دانشگاهی و بازاری و سایر طبقات را که امید برای آتیه کشور هستند از دست داده ایم و می‌دهیم؛ و امیدواریم؛ چون می‌بینیم این جنایات شاهانه و این کشتار وحشیانه نتوانست و نمی‌تواند نهضت این ملت بیدار بپاخاسته را به سستی گرایاند؛ هر چه جنایت و قتل افزایش یافت ملت در اراده آهنین خود قویتر و مستحکم تر شد.
کشتار بی‌رحمانه قم، ایران را به هیجان در آورد و تبریز عزیز را به قیام همگانی مردانه در قبال ظلم و بیدادگری کشاند، و کشتار دسته جمعی تبریز، ملت غیور ایران را چنان‌