نمی‌کند. ما همه مکلفیم که بر ضد این قیام کنیم. قیام قلمی، قیام قولی، هر وقت هم شد قیام به سلاح. هر وقتْ وقت پیدا کردیم، اول کسی که سلاح را به دوشش بگیرد خود منم اگر توانستیم، هر وقت هم نتوانستیم، حرف می‌زنیم، صحبت می‌کنیم.
نقشه برای نابودی کشاورزی
بعد از اینکه همه حیثیات، همه مراتع ما را از بین بردند، قریب چهل هزار - نوشته است قریب چهل هزار - قنات خشک شده است در ایران برای اینکه این سدها را که بستند یا چه کردند، این قناتها خشک شده است؛ و قهراً وقتی قناتها خشک شد زراعت نمی‌شود؛ وقتی زراعت نشد مردمش کوچ می‌کنند و می‌آیند به فقر و فلاکت در تهران یا در یک شهر دیگری. و تعمد در این کار هست که مردم را جمع کنند در شهرها که مبادا در دهات مخالفت شروع بشود و دهاتْ مشکل است مهارش. آنهایی که یک نحوه شمّ سیاسی دارند، می‌گویند مسئله این است که می‌خواهند کوچ بدهند دهاتیها را، کوهستانیها را، بختیاریها را که در کوهستان هستند - عرض می‌کنم که - بلوچها که در صحراها و کوهستانها هستند، اینها را می‌خواهند کوچ بدهند به شهرها تا بتوانند کنترل کنند اینها را؛ یعنی هر وقت اینها بخواهد صدایشان در آید، با توپ و تانک بتوانند اینها را کنترل کنند. اما اگر چنانچه در جاهای مرتفعات باشند، آنجا نمی‌شود کنترل کرد. یکوقت می‌بینی تمام قشرها برخلافْ قیام می‌کنند، و آن وقت سرایت می‌کند به همه جا. حالا یا این است نکته‌اش، یا نکته «استفاده» است که همه را به دست چپاولگرهای غرب و شرق بدهند، هر چه هست.
نمونه‌های بی‌نظیری از جنایت و غارت کشور
الآن وضع ایران یک وضعی است که نظیر نداشته است؛ یعنی اگر از حیث جنایات و آدمکشی و اینها نظیر داشته، از حیث اینکه این جور منافع ایران را به باد داده، شما نمی‌توانید نظیر برایش پیدا کنید. در اعصار سابق برسید، تا هر جا می‌خواهید جلو بروید، یک همچو موردی که تمام مراتع خوب ایران را به غیر داده باشند و به شرکتهای خارجی داده باشند [نمی‌بینید]. تمام شیلات ما را، شیلات ایران را، هم طرف جنوبش را، هم‌