که برود دعوت کند فرعون را. حضرت موسی خواهش کردند که برادرم هم همراهم باشد ... پشت من باشد. بعد امر شد که بروید شما دو نفر؛ بروید سراغ فرعون و دعوت کنید فرعون را، شاید آدم بشود، شاید بترسد.
این مَثنی‌ و فُرادی‌ در اینجا [به این صورت است که‌] حضرت موسی - سلام الله علیه - اول فُرادی‌ بود و مأمور شده بود که برود؛ بعد، از خدای تبارک و تعالی خواست که برادرم هم باشد. بعد هم امر شد که بروید شما دو نفر؛ بروید سراغ فرعون و دعوتش کنید به حق. همچه نیست که حالا باید ما منتظر بشویم برای قیام برای خدا که وسایل و پول زیاد جمع بشود و نمی‌دانم، توپ و تانک پیدا کنیم. وقتی قیام برای خدا شد، للَّه شد، [تکلیف روشن است‌] مهم این است که قیام برای خدا باشد.
اهتمام به مصالح امت
نهضت شما، نهضت برای حق تعالی باشد، برای مصلحت مسلمین. این چیزی است که خدای تبارک و تعالی می‌خواهد که اهتمام انسان داشته باشد به امر مسلمین: مَنْ اصْبَحَ و لَمْ یَهْتَمَّ بامورِالمسلمینَ فَلَیسَ بمُسْلم‌ (1)؛ کسی که صبح کند و مُهْتَم نباشد، اهتمام به امر مسلمین نداشته باشد، مُسْلم نیست. مسلمان این است که برای مصالح مسلمین اهمیت قائل بشود. مصلحت یک امت الآن در میان است. مسئله شخصی نیست، که یک کسی برای شخص خودش بخواهد یک کاری بکند، کاری انجام بدهد، تا کسی عذر داشته باشد که خودش برود انجام بدهد؛ مصلحت اسلام است که از همه چیز عزیزتر است. مصلحت یک امت است؛ یک امت سی و چند میلیونی الآن در تحت فشار است هر روز. هر روز کشته‌ها می‌دهند، هر روز حبسیها دارند. الآن که ما اینجا نشستیم، در ایران نمی‌دانیم که الآن چه خبر است. به ما هر روز [خبر] می‌رسد به اینکه فلان شهر، فلان شهر، فلان شهر، فلان مدرسه، فلان دانشگاه، مردم قیام کرده‌اند، مردم نهضت کرده‌اند، تظاهرات کرده‌اند. تظاهرات اینطور که نیست؛ [بدون قربانی باشد] ... این فشارهایی که پنجاه سال عقده شده‌