سؤال: [درباره تحول وضع در ایران امروز چه فکر می‌کنید؟ فکر نمی‌کنید که به یک بن بست رسیده است و با انعطاف ظاهری سیاست شاه، تجدید نظری در استراتژی شما مؤثر خواهد بود؟]
جواب: وضعیت رژیم است که به بن بست کشیده شده است. رژیم می‌خواهد راه حل خود را به ملت تحمیل کند. مردم در بن بست نیستند؛ مردم می‌خواهند این رژیم نباشد. هر راه حلی که منجر به بقای این رژیم گردد مواجه با بن بست می‌شود؛ زیرا مردم آن را نخواهند پذیرفت.
- [شما گفته اید نمی‌ترسید که رشته قیام عمومی به دست کمونیستها و چپیهای افراطی بیفتد. با وجود این یکشنبه (22 اکتبر 78) هزار و پانصد دانشجوی دانشگاه تهران با شعارهای کمونیستی تظاهر کردند (1). این امکان، این فرض را می‌دهد که کمونیسم اسطوره نیست بلکه وجود دارد و سازمان می‌یابد.]
- اگر فرض کنیم تمام این هزار و پانصد نفر - و حتی چند برابر این عده - مارکسیست واقعی بوده باشند، در برابر سی میلیون نفر که به نام اسلام قیام کرده‌اند نیرویی به حساب نمی‌آیند. اما مسئله مهم این است که با توجه به گذشته، عده مارکسیستها بسیار کمتر شده است. علت آن است که اسلام در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، نیازهای مردم را برای ترقی واقعی برمی‌آورد. وقتی ما با وجود این رژیم که علیه اسلام است و کارش ناراضی تراشی است، به این کار بسیار با اهمیت از راه اقناع جوانان توانا شده ایم، همین امر نشان می‌دهد که در صورت استقرار یک حکومت اسلامی و بسط آزادیها و افزایش امکانات ترقی واقعی برای مردم، می‌توان از راه بحث و اقناع - با عملی کردن‌