شمایی که می‌تواند، مطلب مسائل ایران را برساند به روزنامه‌های اینجا، به مجلات اینجا، به رفقای مدرسه‌ای شان، به دانشگاه‌های اینجا. برسانید مطالب ایران را؛ بگویید به مردم. الآن تبلیغات اینها، آن تبلیغات دامنه دارشان، الآن هم باز شاید پیش یک اشخاصی مبهم باشد قضیه که چیست. آیا آنطور است که امریکا می‌گوید که اینها را چون آزادی داده‌اند؛ آزادی تند داده‌اند و زیاد داده‌اند؛ اینها از آزادی صدایشان درآمده! تُخَمِه (1) کرده‌اند ملت ایران از آزادی‌ای که به او داده است؟! زیادی‌اش آمده آزادی، که فریادش درآمده؟! خوب منطق آقای کارتر این است! در روزنامه‌ها هم بود که ایشان گفته‌اند که یک دموکراسی تندی، یک آزادی تندی داده است و همین منشأ شده است در روزنامه کیهان بود یا اطلاعات که مردم با او مخالفت می‌کنند! اینطور است؟ این آزادی داده، و مردم چون آزادی داده باز فریاد می‌کنند: [یا مرگ‌] یا آزادی؛ یا آزادی؟! چون مستقل هست و «تمدن بزرگ» هست؟! امروز هم این مرد- من نمی‌دانم اینها چه جور، با چه جور ساختمانی‌اند- همین امروز هم، این مرد می‌گفت که ایران که می‌بینید چه آزادیهایی دارد! دارید همه شما می‌بینید ما چه آزادی داده ایم به این ملت! همین امروز داشت صحبت می‌کرد، در چهارم آبان. من تعجب می‌کنم! خدا می‌داند تعجب دارد که اینها چه جور آدمی‌اند ....
شایعه کمونیست شدن ایران
و ثانیاً یک رُعبی در مردم مسلمان پیدا بشود که به قول شاه «اگر من نباشم کمونیست هست»، دنیا اصلاً به هم می‌خورد! اگر ایشان نباشد، اصلاً ایرانی در کار نیست! اصلاً ایران یعنی محمدرضا! اگر ایشان نباشد، دیگر ایران در کار نیست! ایشان هم می‌گوید که خوب، ما ایرانی می‌خواهیم تا در آن زندگی کنیم، تا در آن اختلافات [را] چه کنیم، خوب ایران نمی‌ماند دیگر! این جوانهایی که یک همچو شعارهایی (2) که شعارهای صحیح نیست می‌دهند؛ اینها الآن دارند کمک می‌کنند به این دستگاه. از یک جهت‌