که مثلاً حضرت رسول جزیرة العرب و بعضی از ممالک دیگر هم در زمانشان تحت لوای ایشان بوده است، در عین حال، خودشان وقتی زندگی شان را، کیفیت معاشرتشان را، ملاحظه می‌کنیم، می‌بینیم که اصلاً اینطور مسائلی که رئیس کلانتری یک ناحیه داشته، ایشان ندارد. چون که الآن سلطان حجاز است و فرمانفرمای حجاز است، وقتی که توی مسجد نشسته است و رفقای خودش، اصحاب خودش نشسته‌اند، آدمهایی که از خارج می‌آیند، نمی‌توانند بفهمند که کدام یکی از اینها، آن پیغمبری است که رئیس اینهاست و کدام سایرین هستند. معاشرتش اینطور بوده است. خیال نکنید روی همچو مسندی که حالا من پیرمرد را شما نشانده اید، او هم‌روی مسند نشسته باشد؛ اوروی همانجایی که شما نشسته بودید، همان جوری نشسته بوده است که وقتی از خارج می‌آمدند، نمی‌فهمیدند که این پیغمبر است یا آنکه کی. وضعش اینطور بوده است. اینطور نبوده که مثل رئیس جمهورهای حالا اگر کسی بخواهد خدمتشان برسد باید مدتها زحمت بکشد. آن هم چه شخصی باشد، همه مردم که نمی‌توانند بروند پیش او. [اما پیغمبر] در مسجدش باز بود و همه می‌آمدند: غنی و فقیر و درویش و مسکین و همه می‌آمدند پیش ایشان، حرفهایشان را می‌زدند و جوابهایشان را می‌شنیدند و مسائلشان را گوش می‌کردند و اینها. وقتی هم منزل داشتند، یک مسجدی اینها داشتند، خیال می‌کنید مثل مسجد حالای مدینه بوده، یک تکه زمین بوده، دورش را با چوبهایی [از] درخت و شاخه‌هایی از درخت، محفظه‌ای درست کرده بودند که حیوانات نروند آنجا. آن مسجدشان بوده است. و یک - دو - سه تا هم، چند تا هم خانه، اطاق گلی درست کردند؛ توی آن هم ابداً از این تشریفاتی که حتی منزل تو و من دارد، نداشته؛ این پیغمبر اکرم.
وقتی می‌آییم سراغ حضرت امیر - سلام الله علیه - که وصی بحق اوست، آن وقتی که حضرت امیر سلطنت (حالا من جسارت می‌کنم بگویم سلطنت) امامِ یک ممالک بزرگ بوده است؛ تمام حجاز، تمام عراق، تمام سوریه و لبنان و مصر و ایران و همه اینها تحت لوای او و تحت حکومت او بوده است، خودش زندگی‌اش چه جور بوده است؟ باز مثل امیرالامرا بوده است؟ یک پوستی داشتند، پوست گوسفندی داشتند که شبها - آنطور که‌