سیاست چه کار دارد، این جنگ با اسلام است. بین خود مسلمین که این مسئله مطرح است، کأنه یک مسئله‌ای است که جنگ با اسلام [را] الآن شروع کرده‌اند و می‌کنند.
شورانیدن توده‌ها بر ضد سرمایه داران
از آن طرف ما باید ببینیم که خوب، آنهایی که اسلام را تبلیغ کردند و از اول هم شما ببینید که [در راه اسلام مبارزه‌] می‌کردند [چه کسانی بودند]، خود پیغمبر اسلام با کی جنگ کرد؟ با این قدرتمندان مکه و قدرتمندهای حجاز. بعدش خلفایی که بودند، چه خلفایی که ما قبولشان داریم، چه خلفایی که ما قبول نداریم؛ آنها با [چه کسانی‌] جنگ [کردند]، آنها هم لشکر کشیدند با سلاطین ایران و سلاطین رُم و با اینها جنگ کردند؛ با سلاطین جنگ می‌کردند، نه اینکه از قِبَل سلاطین مأمور بودند که مردم را خواب کنند. آنها مأمور تحرک بودند؛ تحرک اینکه مردم مُسْلم و ضعفا را، مستضعفین را بشورانند بر این اشخاصی که دارند مال مردم را می‌خورند. رُمی‌ها و ... ایرانی‌ها آن وقت محل ابتلا بودند. جنگها کردند با اینها، و فتح کردند آنجاها را برای مسلمین و برای اسلام؛ و ابداً این مسأله مطرح نبوده است که یک کسی بگوید که بسازید با این دولتمندها، بسازید با این سلاطین؛ یک همچو مطلبی نبوده است در کار. همیشه جنگ بوده، خود پیغمبر اسلام و بعدش هم خلفای پیغمبر.
حضرت علی در برابر ستمگران
زمانی هم که حضرت امیر - سلام الله علیه - بودند، ایشان هم مبتلا شدند به یک جنگ داخلی؛ که می‌دیدند اگر این جنگ داخلی را [دنبال‌] نکنند، اسلام را معاویه فاتحه‌اش را می‌خواند. معاویه یک حکومت بود در شام؛ مثل سلاطین زندگی می‌کرد، دارای لشکر و دارای همه [امکانات‌] بود. حضرت امیر هم که در رأس روحانیت و آقای روحانیون است، ایشان هم که وقتی می‌خواهند جنگ بکنند، وقتی می‌خواهند زندگی بکنند و خلافت را بشناسانند، نمی‌آیند مردم را خواب کنند تا قدرتمندها بیایند اینها را بخورند. ایشان هم جنگ می‌کند؛ با کی؟ با معاویه که در مرکز شام نشسته و اسلام با بودن او در خطر است، و دارد مردم را استعباد کرده و ظلم می‌کند.