همچو به همه جهات ملت صدمه وارد بیاورند که نه جناح روحانی و نه جناح سیاسی و نه دانشگاه و نه بازار، دیگر تا آخر نتوانند نفس بکشند!
الآن این وضعی که ایران پیدا کرده است، این افعی را زخمی کرده؛ آن چیزهایی که او در مغزش پخته بود همیشه که «منم، و دیگر ملت هم همه هوادار من، شاهدوستی در سرتاسر ایران هست، همه به حکم من هستند و کسی مخالف با من نیست، نمی‌شود باشد» - اینها همه فرو ریخت! این کنگره‌های خیالی که به مردم جا زده بودند - واقعیتی نداشت ولیکن یک الفاظ خوشگلِ بَزَک کرده‌ای تسلیم مردم می‌کردند - پرده‌ها تا یک حدودی پس رفت و این کنگره‌های بلند خیالی که درست کرده بودند، اینها یکی بعد از دیگری فرو ریخت و آمال و آرزوهایی که داشت - بسیاری‌اش - پایمال شد. این الآن یک افعی زخمی است که اگر مهلت به او بدهند و ملتْ سردی و سستی از خودش نشان بدهد، این سر بلند می‌کند و این دفعه زهرش را به تمام اقشار ملت می‌ریزد، زهری که دیگر نتوانند اینها به علاج برخیزند.
بی اثر بودن حکومت نظامی و کودتای نظامی
همه این تشبثاتی که ایشان کرده است، مثل «دولت آشتی» پیش آوردن، و حالا هم دیدند که آن آشتی از جنگهای دولتها با هم مثل اینکه بدتر بود! و آن ملایمت، به خیال خودشان، به صورت یک حکومت نظامی خشن درآمد و بعد هم در حکومت نظامی‌شان شکست خوردند. حکومت نظامی! حالا خودشان ماندند و اعلامیه‌هاشان! اعلام می‌دهند که - اعلامیه نمره چند که - مردم دو نفر هم همراه هم، بیشتر از دو نفر نباید همراه هم در خیابانها راه بروند. در مقابل این، در همان جایی که حکومت نظامی است پانصد هزار، سیصد هزار بلکه گاهی بیشتر از اینها راه می‌افتند در خیابانها و شعار می‌دهند و هر چی دلشان می‌خواهد می‌گویند! حکومت نظامی هم شکست خورد. با شکست خوردن حکومت نظامی و مقابله مشت و تانک، فهمیدند که مشت بر تانک مقدم است؛ اراده ملت بر توپ و مسلسل پیشی دارد.
اینها از کودتای نظامی هم مأیوسند، ولی ذکرش را می‌کنند. کودتای نظامی! الآن‌