است که خدای تبارک و تعالی علم داشته است، مطلع بوده است بر واقعیات که هرکس هر کاری بکند اینجا، همین کار [را] در آنجا خواهد دید. نظیر دواهایی که انسان اینجا می‌خورد، یا سمهایی که انسان می‌خورد در اینجا آثارش را می‌بیند، این هم در آنجا خودِ عمل را می‌بیند. آنجا دیگر انسان خودش را می‌بیند. بنابراین، عقل انسان اقتضا می‌کند که این چند روزی که در اینجا هست، این عمرش را به هدر ندهد که از بین برود؛ بالاتر اینکه در راه شرّ و در راه بد خرج نکند که وبال گردنش بشود آنجا. اینجا هر چه کار خوب بکنید برای خودتان، برای جامعه‌تان، این [را] در آنجا ان شاء الله می‌بینید.
ضرورت به تأخیر نینداختن عبادات و اغتنام فرصت از جوانی
و نگذارید که برای آخر عمر کار خوب بکنید. این خیالی است که انسان این خیال را ممکن است بکند؛ ولی از آن خیالهای شیطانی است که می‌خواهد آدم را نگذارد که کار خیر بکند. می‌گوید تو حالا جوان هستی، حالا اول جوانی است، استفاده‌های جوانی را بکن، شهوتها را راه بینداز، مفسده‌ها را انجام بده، این کارهای زشت را که دلت می‌خواهد بکن، ان شاء الله در آخر عمر جبران می‌توانی بکنی. انسان نمی‌تواند دیگر جبران بکند؛ اگر شما از حالا قیام نکنید بر ضد شهوات فاسده؛ از شهوات مطلقاً جلوگیری نشده است: شهوات سالم و شهوات غیر سالم. نگذارید خدای نخواسته پایتان باز شود به شهوات غیر سالم، به تعدی به حقوق مردم، به تعدی به چیزهایی که از غیره است؛ و اینجا که هستید، این چند روزی که همه هستیم و هستید که زیاد طولانی نیست، این چند روز را صرف کنید در این تجارتی که برای شما آن تجارت اثرش تا ابد، تا آخر هیچ وقت نیست که قطع بشود؛ در عین حالی که همه ابواب نعمتهای الهی، درب آن به‌روی شما باز است و شما هم استفاده کنید آزادانه در آن نعمتهای الهی، اما حدودش باید محفوظ باشد؛ یعنی تصرفات ما باید مطابق قانون باشد. تمام کارهایی که ما می‌کنیم باید مطابق قانون شرعی باشد، تا اینکه انسان رشد پیدا بکند.
احکام همه جانبه اسلام
قانون الهی غیر از این قوانین دنیایی است؛ در این قوانین دنیایی یک جهت، دو جهت‌