آقا چه می‌خواهید از جان ما؟ فرهنگش را که ملاحظه می‌کنیم می‌بینیم که ما چقدر سال است که مدرسه داریم، هفتاد سال تقریباً از عمر دارالفنون می‌گذرد، تقریباً؛ و چقدر سالهاست که ما دانشگاه داریم، و حالا یک لوزتیْن که می‌خواهد شاه عمل بکند یا بچه شاه عمل بکند، از امریکا یا از جای دیگر باز طبیب می‌آورند. یا هرکس یک قدرتی داشته باشد می‌رود خارج عمل می‌کند؛ اگر یک مریضی باشد می‌رود در خارج مرضش را معالجه می‌کند؛ پس معلوم می‌شود که ما [دانشگاه‌] نداشتیم. ما دانشگاه نداریم؛ اگر ما داشتیم که باید خودمان اداره کنیم، باید طبیب از خودمان باشد. وقتی هم که می‌خواهند یک بنایی درست کنند، یک سدی درست بکنند، حتی یک اسفالتی بکنند، حتی یک جاده‌ای بکشند، باز هم کارشناسهای خارجی. اگر ما کارشناس داریم، پس چرا از خارج می‌آورید؟ اگر داریم و می‌آورید، خیانت می‌کنید؛ یعنی به [ایرانی‌ها] محول نمی‌کنید، خیانت می‌کنید. اگر نداریم هم خیانت کردید؛ برای اینکه به ملت ما خیانت کردید که بعد از این همه سال حالا باز باید یک بنایی که درست می‌کنیم، یک سدی که درست می‌کنیم، یک محلی بخواهیم برای [کاری‌]، درست بکنیم، باید باز از خارج بیاوریم؛ از امریکا یا از اروپا کارشناس بیاوریم.
وابستگی شدید اقتصادی
به هر [شئون‌] آن، که شما نگاه بکنید می‌بینید که لنگ است. به اقتصادش نگاه کنید که مصیبت است. الآن احتیاج مملکت ایران به خواربار [به خارج‌] در [حدود] یازده ماه - آنطوری که کارشناسها می‌گویند - یا یازده ماه الّا سه روز احتیاج به خارج دارد؛ یعنی یا سی روز یا سی و سه روز ایران می‌تواند [خود را از نظر غذایی‌] اداره بکند. زراعتش یا کشتش زاید بر سی روز یا سی و سه روز را باید از خارج بیاورند، و می‌بینید که دارند از خارج می‌آورند. «اصلاحات ارضی» آقا به اینجا منتهی شد که یک بازاری درست کرد برای امریکا، که امریکا چیزهایی که باید بریزد دور، به ما بفروشد! نفت ما را که دارند اینطور می‌برند که بعد از سی سال دیگر، به قول شاه بعد از سی سال دیگر تمام می‌شود. نه اینکه نفت تمام می‌شود، نفت را تمام دارند می‌کنند. دارند با این لوله‌های بزرگ که به‌