- عرض می‌کنم که - همه جا تا برسد به پیرمردها، تمام مدارس ایران، جوانهای ایران در مدرسه، در دانشگاه، در هر جا فریادشان این است که ما آزادی می‌خواهیم، ما استقلال می‌خواهیم، ما یک حکومتی که استقلال را از ما سلب کرده است این را نمی‌خواهیم. این آیا اسمش این است که مردمِ اراذلی هستند، مردمِ پستی هستند که می‌گویند ما آزاد می‌خواهیم باشیم، ما مستقل می‌خواهیم باشیم، ما می‌خواهیم تحت حکومت غیر نباشیم؟ این از پستی آنهاست که می‌خواهند نباشیم؟ که اگر تحت اراده شما باشند آن وقت خیلی مردم شریفی هستند؟! اگر نفتها را دستْ همه توی مشتشان بگیرند و بیایند تقدیم کنند و کلیدهای مخازن را تقدیم شما کنند، آن وقت یک مردم شرافتمندی، بزرگواری هستند؟! حالا که می‌گویند که غارتمان نکنید حالا پستند، اراذلند؟! این منطق است که شما دارید؟! یا منطق اوباش است اینها! منطق اراذل است این حرفها نه منطق یک انسان! انسان نمی‌تواند اینطور حرف بزند. تو اگر این جور تعبیر نکرده بودی، من هم این جور تعبیر نمی‌کردم. من عار دارم که با تو حرف بزنم!
در هر صورت حالا وضع ایران ما به اینجا رسیده؛ و من امیدوارم که با خواست خدای تعالی پیش ببرد ایران [ان شاء الله حضار] و امیدوارم که پیروز بشود ایران [ان شاء الله حضار] و شمایی که اینجا هستید، و از هر جایی که آمدید، همه‌تان مکلفید که به ایران خدمت بکنید و به این نهضت کمک بکنید. کمک تبلیغاتی اینجا که هستید می‌توانید بکنید. تبلیغات می‌توانید بکنید تا اینکه این قشر تبلیغاتی که مُرْتَزِق (1) از شاه هستند درِ دهنشان را ببندند. در خارج البته دارند.
تبلیغات متقابل
اینها یک اشخاصی که تبلیغات می‌کنند برای حفظ شاه، شما هم تبلیغ بکنید؛ مردم را آشنا کنید به اینکه مردم ایران چه می‌خواهند. این ملتی که الآن پانزده سال است - بیشتر -