دیوانه‌اند اینها! مجازند مردم که بروند! اجازه دادند! در یک جای دیگر هم گفتند «اعلیحضرت» اجازه داده‌اند! آخر اینها مضحک است دیگر.
[یکی از حضار: برای نماز جماعت هم حاج آقا اجازه دادند؟]
[حضرت امام:] بله.
اینها دیگر مضحک است که یک کسی یک همچو حرفی بزند و بگوید من اجازه دادم یا دولت بگوید من اجازه دادم! تو، کی هستی تو؟ شما سرنیزه‌ها را گذاشتید طرف مردم ولی مردم آمده‌اند سینه‌هایشان را سپر کردند در مقابل سرنیزه‌های شما! بچه‌ها هم آمدند، زنها هم آمدند. زنها این بچه‌های کوچکشان را بغل کردند آمدند در صف مردم. این یک امر الهی است، خدا همچو کاری کرده. این آتش را خدا روشن کرده. و این روشنی‌اش هست؛ مثل خورشید می‌ماند این. تا آخر نتیجه این مسئله هست ان شاء الله.
[ان شاء الله حضار]
کسی الآن عذر ندارد که بگوید که ما نمی‌توانستیم، ما نمی‌دانستیم. کسی می‌تواند در همه ایران بگوید من نمی‌دانستم که این سلطان جائر است؟ کسی می‌تواند بگوید من نمی‌دانستم مخالف سنت رسول الله [است،] مخالفت با سنت رسول الله می‌کند؟ کسی نمی‌داند که این آدم عهد خدا را شکسته، معصیت کار است به مردم جور دارد می‌کند، مال مردم را، همه را هدر داده؟! هیچ کس نمی‌تواند بگوید من نمی‌دانستم. حالا کسی می‌تواند بگوید که ما دیگر نمی‌توانستیم؟ تمام قدرت همراه ماست، چطور نمی‌توانستیم؟! همه باید استنکار کنند؛ یعنی با لفظ بگویند شاه اینطور است. چطور بعضی از علمای بعض بلاد صریحاً می‌نویسند که شاه اینطور است، هیچ کاری‌شان نکردند. همه باید بگویند شاه اینطور است، دولت - نمی‌دانم - چطور و رژیم چطور است. اینها غلط است؛ باید اسم ببرند بگویند که شاه اینطور است. استنکار کنند. عذر نمی‌شود بگوید من نمی‌توانستم؛ نخیر می‌توانستی. اگر کسی یک کلمه بگوید که در این کلمه ترویج از این ظالم است، تأیید این ظالم است، با این کلمه حفظ بشود این، ظالم است؛ این خیانتکار به اسلام و مسلمین است. نباید این کار بشود. اسم «قانون اساسی» را