برود. باید به مردم، به اهالی اینجا، شما حالی کنید این مطلب را. هرکس به هر زبانی، به هر جوری که می‌تواند، بگوید به اینها که این مردم ایران که قیام کرده‌اند بر ضد این مرد و این حکومت، برای اینکه این حکومت این مرد پنجاه سال است خودش و پدرش به ما خیانت کرده؛ خودش و پدرش پنجاه سال است جنایت کرده؛ قتل عام کرده‌اند. خوب پدرش مسجد گوهرشاد را قتل عام کرد. خودش دیگر هرجا بگردید! وَلَدِ صِدْق! بگویید به مردم که مسئله این است؛ نه مسئله این است که یک دسته‌ای هستند و اراذل و اوباش هستند و چند نفر معدود - اخیراً هم آن مردک (1) می‌گوید که یک عده «معدودی» مردم را ناراحت کرده‌اند - و حالا مردم همه شاه را می‌خواهند! من نمی‌دانم آخر اینها چه جور فکر می‌کنند؛ برای کی می‌گویند اینها را.
بگویید به مردم اینجا که مردم ایران که قیام کرده‌اند برای یک مطلب واضحی است که همه بشر قبولش دارد که آزاد باید باشد؛ نباید هی در حبسش کنند، نباید جلویش بگیرند که حرف نزن! بیخ گلویش را فشار بدهند که نباید یک کلمه حرف بزنی! قلمش را بشکنند که نباید بنویسی! قلمها را اینها شکستند؛ قدمها را شکستند در این پنجاه سال. حبسها پر بود از اشخاصی که آزادی می‌خواستند در این پنجاه سال. حالا قیام کرده‌اند و حقوق واضح ملی خودشان را، آنکه از حقوق بشر است و از اولین حقوق بشر است: آزادی، استقلال، حکومت عدل، این را می‌خواهند مردم. این تبلیغاتی که، از قراری که می‌گویند در هر سال صد میلیون دلار ایشان خرج تبلیغات خودش می‌کند که بگویند چشم و ابرویش کذا و - نمی‌دانم - قد و قامتش چه! و مخالفین‌شان را به هرچه می‌خواهند نسبت بدهند اینها - اینها را شما فَشَلْ کنید. (2) بگویید به اشخاصی که با آنها ملاقات می‌کنید که مسئله این نیست. این آدم مال ملت را برمی‌‌دارد بر ضد ملت خرج می‌کند؛ اموال ملت را به ضد مصالح ملت دارد خرج می‌کند. ان شاء الله خداوند همه‌تان را تأیید کند، موفق باشید. [صلوات حضار]