به مملکت ایران دارند می‌کنند. آنها هم تحت نظارت کس دیگری هستند و خود امریکاست که در اینجا این کار را دارد انجام می‌دهد. پس شما می‌گویی، ادعا می‌کنی که اگر من بروم استقلال ایران از دست می‌رود، (1) یعنی اگر من بروم دیگر ارتش همچو نیست که تحت فرمان امریکا باشد و مردم را وادار کند که - یعنی کارگرها را - وادار کند که نفت را بدهید. حالا وادار می‌کنند کارگرها را که نفت را به امریکا باید جاری بکنید و از جیب ملت ایران در هر روز چقدر نفت بیرون بکنید، بدون اینکه به این ملت ایران نفعی برسد.
این همین طوری این اموال ایران دارد از بین می‌رود. و یک مقداری از آن توی جیب شاه و این شصت هزار نفری که می‌گویند که اتْباعِ خورنده این قضیه هستند؛ (2) یک مقدار زیادترش هم توی جیب امریکا و انگلستان؛ و گازش هم [به‌] شوروی می‌رود. و حالا مردم می‌خواهند ندهند این را، ارتش می‌گوید بدهید. ارتش اگر مستقل بود نمی‌گفت بدهید؛ چون وابسته است می‌گوید بدهید. پس ما ارتشمان، که یکی از اموری است که باید به او بگوییم، یعنی ایشان می‌گوید همیشه که ما استقلال داریم، استقلال داریم، و ارتش داریم و ارتش داریم، ارتش ما به این صورت است. الآن وضع ارتش ما این است. این ارتش ما در خدمت خلق است؟! در خدمت مردم است و ملت است؟! یا اینکه بر ضد ملت است؟ ملت کی هستند؟ ملت همین بازاری و همین - عرض می‌کنم که - زارع و همین کشاورز و همین صنعتکار و همین اداری و همین [دانشجو] است؛ اینها که همه ایستاده‌اند و می‌گویند ما نمی‌خواهیم.
اعتصاب سراسری در ایران
ادارات دولتی یکی پس از دیگری اعتصاب می‌کنند و فریاد می‌زنند که نمی‌خواهیم سر این کارها برویم که نفعش به دیگران برسد؛ ما کارها را رها می‌کنیم. دانشگاه ما الآن‌