امام: بله که هست.
[نماینده دانشگاهیان: عرض کنم که مسئله دوم راجع به ارتش است. این ارتش همه می‌دانیم طوری ساخته شده بود که نظام شاهنشاهی را حفظ بکند، نه برای دفاع از مردم.]
امام: قبل از اینکه شما بفرمایید، این هم حل شد! همین امروز آقای قرنی (1) را من فرستادم آمد اینجا. آقای یزدی (2) هم آمد اینجا؛ که او از دولت باشد، او هم که رئیس [ستاد]. بنا براین شد که در همین هفته این طبقه اول [ارتش‌] را، از سرلشکر به بالا را بیندازند دور. این پایینی‌ها بیایند مشغول کار بشوند. اگر بگویید که ما ارتش نمی‌خواهیم - که همچه چیزی نمی‌گویید - ما ارتش می‌خواهیم، ما ژاندارمری می‌خواهیم، ارتش می‌خواهیم، شهربانی می‌خواهیم؛ همه اینها را می‌خواهیم. ما باید این طبقه اول، امرا و - نمی‌دانم - اینهایی که با فساد آمده اندروی کار و خودشان هم اکثراً - البته همه نه، اما اکثراً - فاسدند، اینها را درجاتشان را کنار بگذاریم، بازنشسته‌شان بکنیم. و بعد بیاییم سراغ این پایینی‌ها؛ پایینی‌ها را یک سر و صورتی بدهیم. تا بعد برویم سراغ افراد ببینیم افراد چطوریند. این الحمدللَّه حل شد.
[نماینده دانشگاهیان: حاج آقا معذرت می‌خواهم، از سرهنگ به بالا را تا شاه یکی یکی اینها را نمی‌شناخته و کثافتکاریشان با خیانتشان مشخص نمی‌شده، اصلاً به آنها درجه نمی‌داده.]
امام: عرض می‌کنم مسائل قضایی یک مسائل شرعی است. مسائل قضایی یک مسائلی است که با- مثلاً- عصبانیت، با دشمنی، با بدبینی، با اینها نمی‌شود. یک مسائل قضایی است که ان شاء الله یک دادگاه قضایی، همین امشب شاید یا فردا تأیید بشود برای محاکمه اینها. اینها بایدروی موازین درست بشود. من فرض کنید با یک کسی بد هستم، قاضی نمی‌تواند به اینکه شما با او بد هستید ترتیب اثر بدهد. آن‌روی موازین شرعی است که هرکس ثابت شد آدم کشته می‌کشندش؛ هر که ثابت شد که دزدی کرده [مال‌] دزدی را از او می‌گیرند، تعزیرش می‌کنند حدش می‌زنند؛ هر که ثابت شد که فلان کار بد