هستند اگر ما سستی بکنیم. و اگر چنانچه با هم تشریک مساعی نکنیم و این وحدت کلمه را حفظ نکنیم و این نهضت را حفظ نکنیم، دوباره ما را برمی‌‌گردانند به حال اول و بدتر از آن. چرا بدتر از آن؟ برای اینکه دیدند قدرت ملت ایران چه است، دیدند که اینها با ایمان چه کردند؛ با یک همچو قدرت بزرگی که همه هم پشتیبانش بودند، همه هم اعلام پشتیبانی کردند، منتها بعضیها زیاد پشتیبانی کردند [و علناً] مثل امریکا، و بعضیها هم در خفا کردند. دیدند اینها که همه قدرتها قدرتشان راروی هم گذاشتند، و ملت ایران با دست خالی جلو افتاد و همه چیز را از بین برد. سلطنت 2500 ساله را از بیخ کند و پوساندش، و رفت از بین. آنها هم نتوانستند کاری بکنند، و نکردند کاری. نمی‌شد هم بکنند؛ برای آنکه همه قدرتها در مقابل هم ایستاده‌اند، همه هم مواظبند. خدا این را خواسته.
بنابراین الآن ماها، من که طلبه هستم اینجا، شما که از وکلای دادگستری و از علما هستید و قضات دادگستری که همین طور هستند، سایرین - همه - همه باید دست به هم بدهیم و این کشوری که دست ما دادند و همه چیزش فرو ریخته است، این را هرکس در حیطه خودش آباد کند.
تصویری از دادگستری دوران طاغوت
البته وکلای دادگستری، حقوقدانها، باید بنشینند راجع به طرز دادگستری ... دادگستری ما یک دادگستری بود که فجیعه بود! دادگستری نبود، فجیعه بود. این را من کراراً گفته‌ام - شاید آن روز هم که شما بودید - که یکی از وکلای دادگستری - در جوانی من شنیدم که گفته است؛ من آن وکیل را می‌شناختم - یکی از وکلای دادگستری گفته بود که در این محاکمه‌ای که هست، من تا زنده هستم، بعد هم پسر من، این را معطلش می‌کند! نمی‌گذاریم درست بشود. گاهی [برای‌] در جریان انداختن یک محاکمه دو سال باید معطلی بشود تا جریان بیفتد محاکمه! مثلاً دادگاه آیا دایر است برای این یا نه. این می‌شود دادگاه! همانها که بلدند آنها! بعد هم، بعد از آنکه نیروی انسانی را از بین بردند، مردم‌