وحدت روح و جسم
یکی از آثار این نهضت این شد که ما با رخسارهایی مواجه می‌شویم که قبلاً نمی‌شناختیم. ما قبلاً به واسطه فعالیتهایی که عمال اجانب و خود اجانب در مدتهای طولانی کرده بودند از هم جدا بودیم؛ همه قشرها از هم جدا بودند. ما - یعنی روحانیت - با شما - یعنی اطبای ارجمند - قوه‌مان فرق دارد با آنهای دیگر: العِلمُ عِلمانِ: عِلْمُ الْأَبْدانِ وَ عِلمُ الْأَدْیانِ‌ (1).
روح و جسم با هم وحدت دارند: جسمْ ظلّ روح است؛ روحْ باطنِ جسم است، جسمْ ظاهرِ روح است. اینها با هم یک هستند، جدایی از هم ندارند. همان طوری که جسم انسان و روح انسان وحدت دارد، باید طبیب جسمی و طبیب روحی وحدت داشته باشند؛ اینها باید یک باشند و مع الأسف ما را از هم جدا کردند. ما را از همه اقشار جدا کردند. روحانیت را یا به نسیان - به طاق نسیان - سپردند یا لکه دار کردند. شما را از نظر ما انداختند، ما را از نظر شما انداختند. این خیانتی بود که در عرضِ قریبِ سیصد سال اجانب با کارمندهای خودشان، با عمال خودشان انجام دادند. دانشگاه را از مدارس ما جدا کردند بلکه هر یک را مخالف دیگری کردند. اقشار ملت ما را از هم جدا کردند. این خیانت بزرگی بود که به ما و به ملت ما کردند تا ما را به این روزها نشاندند.