در راه دستیابی به حکومت اسلامی
و الآن وقتی است که غفلت در آن مصادف با انتحار و خودکشی است. غفلت نباید کرد؛ باید این نهضت را ادامه داد. باید خیابانها را پر از جمعیت کرد. باید همه مردم آگاهانه بریزند توی خیابانها و این بنیان فاسد را از بین بردارند. چیزی دیگر از آن نمانده است جز یک حشاشه‌ای - چیز مختصری؛ این هم باید با همت شما مردم مسلمان، با همت ملت ایران، باید این هم از میان برداشته بشود تا ما برسیم به یک حکومت اسلامی، به یک حکومت عدل، به یک حکومتی که نه منافع شما را توانَد بخورد، نه تواند به غیر بدهد. ما یک همچو حکومتی می‌خواهیم. یک حکومت ملی اسلامی. یک جمهوری که متکی بر رأی خود مردم باشد. مردم آزادانه رأی بدهند نه مثل این پنجاه سال که هیچ کس در هیچ چیز آزاد نبود؛ نه مثل این سی و چند سال که ما به اسارتها کشیده شدیم، به زحمتها کشیده شدیم؛ منافع ما، [سرمایه‌] هایی که ما داشتیم، مخازن ما را بردند خوردند. الآن هم در بانکهای خارجی اینهایی که مال مخازن ما هستند موجود است به اسم محمدرضاخان، به اسم عائله او، به اسمِ - مثلاً - آنهایی که وابسته به او هستند. همه [داراییهای‌] ما را آنها برده‌اند. یک ملتی را فقیر کردند و از اینجا رفتند و فرار کردند.
وحدت کلمه، کلید پیروزی
ما از همه شما جوانها تشکر می‌کنیم که در این موقع همه با قدرت، همه با اراده، همه با خواستهای الهی بپا خاستید و کارهای خودتان را زمین گذاشتید و این کار بزرگی که به عهده همه ماست دنبال کردید. و رمز پیروزی شما وحدت کلمه [است‌] و اینکه همه‌تان یک مطلب را می‌خواهید. الآن همه ملتها، ملت ایران در هر شهری، در هر دهی، در هر قصبه‌ای همین مطلب را می‌خواهد: نبودِ شاه که نیست ان شاء الله، نبودِ رژیم که نیست. ان شاء الله؛ نبودِ دولت غاصب که نیست ان شاء الله؛ ایجاد حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی که خواهد بود ان شاء الله.
من از همه شما آقایان تشکر می‌کنم که در این موردها زحمت کشیدید لکن زحمتی‌