نخستین کلاس کودکان
شما خانمها شرف مادری دارید، که در این شرف از مردها جلو هستید؛ و مسئولیت تربیت بچه در دامن خودتان دارید. اول مدرسه‌ای که بچه دارد، دامن مادر است. مادرِ خوب، بچه خوب تربیت می‌کند؛ و خدای نخواسته، اگر مادر منحرف باشد، بچه از همان توی دامن مادر، منحرف بیرون می‌آید. و چون بچه‌ها آن علاقه‌ای که به مادر دارند به هیچ کس ندارند، و در دامن مادر که هستند تمام ... آرزوهایی که دارند خلاصه می‌شود در مادر و همه چیز را در مادر می‌بینند، حرف مادر، خُلق مادر، عمل مادر، در بچه‌ها اثر دارد. لامحاله یک بچه در دامن مادر- که اول کلاس است- این دامن اگر یک دامن طاهر پاکیزه مهذب باشد، بچه از همین اول که دارد رشد می‌کند، با آن اخلاق صحیح و با آن تهذیب نفس و با آن عمل خوب رشد می‌کند. بچه وقتی در دامن مادرش هست، می‌بیند مادر اخلاق خوش دارد، اعمال صحیح دارد، گفتار خوش دارد، این بچه از همان جا اعمالش و گفتارش به تقلید از مادر - که از همه تقلیدها بالاتر است - و به تزریق مادر - که از همه تزریقها مؤثرتر است - تربیت می‌شود.
مسئولیت سنگین مادری
شما این مسئولیت بزرگ را دارید که باید بچه‌های خودتان را که نوزاد هستند، و نفوسشان ... تربیت را زود قبول می‌کند، خوب و بد را زود قبول می‌کند، شما از اول که این بچه‌ها در دامان شما بزرگ می‌شوند، مسئول افعال و اعمال آنها هم شما هستید. همان‌

طوری که اگر یک بچه خوب تربیت کنید ممکن است که سعادت یک ملت را همان یک بچه تأمین کند، اگر یک بچه بد هم - خدای نخواسته - در دامن شما بزرگ بشود، ممکن است که یک فساد در جامعه پیدا بشود. گمان نکنید که یک بچه است؛ یک بچه گاهی وقتها در جامعه، وقتی که وارد شد، در رأس جامعه واقع می‌شود، و محتمل است که بچه یک فقیر، یکوقت در رأس جامعه واقع بشود. اگر این بچه‌ای که شما تربیت کردید یک تربیت صحیح باشد و آن وقت آن بچه در رأس جامعه واقع بشود، یک ملت را سعادتمند می‌کند؛ و آن شرفش مال شماست؛ یعنی شما این سعادت را برای یک ملت بیمه کردید. و اگر خدای نخواسته به عکس باشد: یک بچه‌ای در [دامن‌] مادر تربیتش تربیت اسلامی نباشد، تربیت انسانی نباشد، انحراف داشته باشد، این ممکن است که بعدها یک جامعه را به فساد بکشد. خیال نکنید یک آدم است. گاهی یک آدم، یک ده را خراب می‌کند؛ گاهی یک آدم یک شهرستان را خراب می‌کند؛ گاهی یک مملکت را خراب می‌کند.
قحط الرجال در ایران
شما از این اشخاصی که در دنیا و در طول تاریخ هستند و بودند عبرت بگیرید، یک فرد وقتی که می‌آید در رأس جامعه واقع می‌شود، مثل محمدرضا پهلوی، یک جامعه را به فساد می‌کشد؛ نه اینکه فسادش فقط این است که ذخایر ما را برده است؛ نه این است فقط که مملکت ایران را دو دستی تقدیم دیگران کرده و هر چه ما داشتیم به دیگران داده است؛ بلکه بالاتر از این، اینکه قشرهایی از این مملکت را همچو فاسد کرده است، همچو دزد بار آورده، که حالا وقتی ما می‌خواهیم یک نفر آدم سالم پیدا بکنیم، دنبالش باید بگردیم! یعنی چراغ برداریم بگردیم دنبال اینکه یک آدمی پیدا بکنیم که سالم باشد! یک آدم پیدا کنیم دزد نباشد! یک آدمی پیدا بکنیم امین باشد، خیانت به مملکت نکند! کم‌اند حالا. چرا؟ برای اینکه پنجاه و چند سال، اینها در رأس این مملکت بودند و خرابکاری کردند، و خودشان چون خراب بودند، آنهایی که نزدیک به اینها بودند خراب شدند. دسته بعد که نزدیک به این خرابها بودند، آنها هم خراب شدند. همین طور

از بالا خرابی شروع شد، تا قشرهای پایین؛ همه جا را فاسد کردند اینها. که الآن قحط الرجال است در مملکتمان. نمی‌توانیم یک افراد صحیح مهذب را پیدا کنیم، الّا چند. کم هستند اینها، و این برای این است که در این پنجاه و چند سال، اینها آنقدر که به ذخایر انسانی ما صدمه زدند، به ذخایر ملی و مملکتی ما - آنقدر - صدمه نزدند. بلکه همه را هم دزدیدند، لکن مهم اینها بود.
جامعه سالم در گرو حاکمان سالم
اگر یک انسان، یک شاه، یک رئیس مملکت، مهذب و صحیح باشد، آنهایی که اطرافش هستند همه صحیح خواهند شد؛ و آنها هم سرایت می‌کند صحت عملشان، به پایینترها. یکوقت می‌بینید که اگر بیست سال یک حاکم عادل در بین مردم باشد، یک مملکت عادل پیدا می‌شود. اینکه ما فریاد می‌زنیم که جمهوری اسلامی، برای این است که اسلام فرد مهذب درست می‌کند، قرآن کتاب آدم سازی است. پیغمبرها آمدند آدمها را درست کنند؛ کاری دیگر جز این ندارند در طول زندگی‌شان، پیغمبرهای بزرگ و ائمه اطهار - علیهم السلام - دنبال این بودند که تربیت کنند مردم را. خدای تبارک و تعالی انبیا را فرستاده برای تهذیب مردم؛ برای اصلاح مردم. اگر چنانچه اصلاح بشود یک فردی که در رأس جامعه است، یک ملّایی که در یک جامعه‌ای هست، اگر این ملّا یک ملّای صحیح باشد، جامعه صحیح می‌شود؛ از باب اینکه همه توجه به او دارند. اگر یک حکومت صحیح در یک جایی باشد، مردم چون توجه به او دارند آنها هم صحیح می‌شوند.
رسالت مادری و معلمی
این [تربیت‌] هم از دامن شما خانمها باید شروع بشود. از دامن شما باید این مطلب شروع بشود که بچه‌ها را تربیت کنید، یک تربیت صحیح اسلامی. به اینکه خودتان [وقتی‌] بچه در دامنتان هست، همراهتان هست، همه چشم و گوشش به فعل و قول شماست، از شما دروغ نشنود بعد دروغگو درآید از کار. اگر این دید مادر دروغ‌

می‌گوید، بعد هم دید پدر دروغ می‌گوید، این دروغگو می‌شود. اگر دید مادر آدم صحیحی است، پدر آدم صحیحی است، این صحیح بار می‌آید. این صحیح که بار آمد، شما تحویل مدرسه می‌دهید. اگر معلم یک معلم صحیحی باشد، از مدرسه این افراد صحیح بیرون می‌آیند؛ و یک جامعه صحیح می‌شود.
شما بعدها معلم می‌شوید ان شاء الله؛ حالا بعدها هر کدام مادر نیستید مادر می‌شوید ان شاء الله، معلم می‌شوید. در مادری‌تان باید بچه‌ها را تهذیب کنید؛ در معلمی‌تان هم باید تهذیب کنید؛ یک افراد صحیح تحویل جامعه بدهید، یک جامعه را صحیح کنید. و اگر خدای نخواسته عکس این معنا باشد، وِزر آنها هم به عهده شما می‌آید. همان طوری که هر کار خوبی که اینها بکنند - چون شما مبدأ این کار خوب بودید - برای شما هم خوبی دارد، اجر و ثواب دارد، اگر خدای نخواسته یک قشر فاسدی شما تحویل جامعه بدهید، آنها بروند فسادکاری بکنند، این دودش به چشم شما هم می‌رود.
من از خدای تبارک و تعالی توفیق همه شما خانمها را، و همه آقایان را می‌خواهم؛ و سلامت و سعادت همه‌تان را از خدای تبارک و تعالی مسئلت می‌کنم.