می‌خواهند بکنند قبلاً هم در صدد بودند که نگذارند [ایران استقلال سیاسی و اقتصادی کسب کند]. خوب امریکاست که دارد! و به همه جا می‌دهد، و ما هم از آنجا باید بخریم! اگر کشاورزی ما تحقق پیدا بکند، ما خودکفا هستیم؛ بلکه زیادتر داریم. مملکت ما یک مملکت کشاورزی است؛ زیادتر از مقدار خودش دارد. اگر یکی از استانهای ایران درست کشت شود، مثل خراسان، مثل آذربایجان، کافی است برای مملکت ما؛ باقی‌اش را باید بفروشیم. اینها (1) آمده‌اند، نمی‌گذارند. این به نفع کیست؟ به نفع امریکا. پس این دلیل بر این است که اینها برای امریکا دارند کار می‌کنند. کارخانه‌ها را نمی‌گذارند که جریان پیدا بکند. این به نفع کیست؟ به نفع اجنبی. پس اینها برای اجنبی دارند کار می‌کنند. اینها ادعا می‌کنند که ما صلاح ملت را می‌خواهیم، صلاح مملکتمان را می‌خواهیم خیر، اینها اعمالشان بعکس است.
مجلس مؤسسان و بهانه تراشیها
الآن ما می‌خواهیم قانون اساسی یک مملکت را درست کنیم و به نظر ملت برسانیم. خوب، یک همچو چیزی، یک همچو امر مهمی را اینها حالا افتاده‌اند دوره که نه، ما می‌خواهیم «مجلس مؤسسان» باشد! آن مجلس مؤسسان عریض و طویلی که ششصد - هفتصد نفر باید جمع بشوند، که اگر بخواهد اصلش تحقق پیدا بکند، یک شش ماهی لازم است تا مجلس مؤسسان درست بشود؛ و بعد هم افراد مختلف، افراد مغرض، نمی‌گذارند که این قانون درست تحقق پیدا بکند. و نظرشان به این است که طول بکشد. یک چیزی که با دو ماه می‌شود اصلاحش کرد، به دو - سه سال، سه - چهار سال، طولش بدهند و آنها توطئه‌ها را بکنند، کارهایشان را انجام بدهند و اجتماعاتشان را با هم بکنند، و یکدفعه نه اسلام و نه کشور و نه قانون اساسی، و همان حرفهای سابق.
مشارکت همگانی در جهاد سازندگی
الآن همه ما که در اینجا مجتمع هستیم، شما که از بیجار آمده اید، آقایانی که از دورود