نق زدنها و انگیزه آن
و حالا هم که می‌بینید که بعضیها نق می‌زنند، اینها همانها هستند که نمی‌خواهند این مملکت یک آرامشی پیدا بکند. هر جایش را بگیری یک صدایی درمی‌آورند. هر جایش را. مردم را شما از اینجا بشناسید، ببینید که حرفهایی که می‌زنند روی چه اساسی هست. (1) تعیین کردید قانون را، آنها هم تعیین کنند. و بعد، شما خودتان هم باز رأی دارید. اینهایی که الآن دارند هی داد و قال می‌کنند اینها خوب، حرفشان چیزی نیست که قابل ذکر باشند؛ لکن ببینیم چه جور اشخاصی نق می‌زنند راجع به همین معنا هم که بهترین ترتیبی است که در دنیا واقع شده است و می‌خواهد واقع بشود. همین هم دارند باز یک اشخاصی اشکال می‌کنند - این برای - این است که یا می‌خواهند اظهار فضلی بکنند؛ خوب آن مانعی ندارد. خوب، اشخاصی دلشان می‌خواهد اسمشان توی روزنامه باشد و، عرض می‌کنم، اظهار فضلی بکنند، اظهار روشنفکری بکنند، ما مضایقه از این نداریم که آقایان اظهار فضل خودشان را بکنند. لکن جوری نباشد که بخواهند یک مطلبی را که می‌خواهیم زودی تمام بشود - و این مملکتی که الآن توطئه دارند می‌کنند توطئه‌ها جمع به هم بشود - یکوقت خدای نخواسته بعد از دو - سه سال که قانون اساسی را ما تا دو - سه سال طول بدهیم و مجلس مؤسسان تا دو - سه سال، این اسباب زحمت بشود.
شیوه تصویب قانون اساسی در ایران و خارج
و بهترین طریقی که اصلاً در دنیا هم سابقه ندارد یعنی به استثنای آن جهتش که خود مردم وکلایشان را تعیین می‌کنند، رفراندم سابقه دارد. و بررسی قانون اساسی هم با خبره - با اهل خبره، این هم سابقه دارد در فرانسه‌ای که، به قول شماها، یعنی به قول همین روشنفکرها، مهد آزادی و مهد دمکراسی است، سابقه دارد. و این بهتر از آن است. برای اینکه آنجا از وزرا و از نخست وزیری و از اشخاصی که منتخب مردم نبوده است با چند نفر هم از منتخبین مردم، اینها با هم جمع شدند. این منتخبین در غیر این