امانتدار اسلام هستیم. اسلام الآن سایه افکنده بر سر ما؛ از باب اینکه رژیم سلطنتی مبدل شد به رژیم اسلامی. الآن که این امانت دست ما آمده است اگر خدای نخواسته ما به این امانت خیانت بکنیم و این را در نظر غربیها، در نظر دشمنهای ما، در نظر دشمنهای داخلی و خارجی و آن اشخاصی که می‌خواهند این نهضت را آلوده کنند، ننگین کنند، اگر ما الآن یک عملی بکنیم که بهانه دست اینها بدهیم، ما خیانت به اسلام کرده ایم؛ و باید همه چشمهایمان را باز بکنیم. بالاتر از همه طبقه روحانیون هستند که باید بسیار با توجه - حالا غیر سابق است؛ سابق روحانیون نمی‌توانستند کاری بکنند. اگر کاری هم می‌کردند، می‌گفتند که این ساواکی است. اگر یک معممی یک کار خلافی می‌کرد، مردم می‌گفتند این ساواکی است؛ این از خدمه - مثلاً - ظلمه است. امروز که همچه چیزی نمی‌شود گفت.
جبران ناپذیر بودن شکست مکتب
امروز اگر خدای نخواسته یک نفر روحانی - که نمی‌کند او؛ یک نفر صورت روحانی بیاید در بینشان واقع بشود یا در کمیته‌ها برود و یک خلافی بکند، امروز دیگر نمی گویند ساواکی است، امروز می‌گویند روحانی است دارد این کار را می‌کند. دیروز ساواکی این کار را می‌کرد، امروز روحانی این کار را می‌کند. و همین طور شماها: دیروز بازار بازار طاغوت بود، امروز بازار اسلام است؛ محتوایش فرق کرد؟ نه؛ رباخور همان رباخور، گرانفروش همان گرانفروش، اجحاف کن همان اجحاف کن؛ و همین طور در هر جای مملکت که برویم. اگر محتوا تغییر نکند خوف این است که مکتب ما مورد اهانت واقع بشود؛ مردم از مکتب ما برگردند. و این بالاترین شکستی است که ممکن است بر ما وارد بشود. والّا فرض کنید یک کسی هم - اینها هم نمی‌شود اما فرض کنید شد - اینها روابطشان را با هم درست کردند و امریکا هم پشت سرشان آمد و یک کودتا هم شد و ما را هم همه را کشتند و از بین بردند و خودشان جایش نشستند، این، شکست مسلک نیست؛ ما شکست نخوردیم؛ ما شکست طبیعی خوردیم نه شکست معنوی. اما اگر خود ما یک کارهایی بکنیم که در بین مردم، در بین جوامع، در بین متفکرین، با دامن زدن‌