بعدش هم به آن طرز نبود. به طرز شیطنت‌گری بدتر در زمان این یکی بود. دانشگاه را احتمال می‌دادند که یک وقت در مقابل اینها بایستد، دانشگاه را هم با طرحهایی نگذاشتند دانشگاه صحیح برای این مملکت باشد. مردم را احتمال می‌دادند که اگر اتکا بکنند به اسلام یا اتکا کنند به روحانیت، کاری از آنها بیاید. [آنها را] از روحانیت و اسلام جدیت می‌کردند که جدا کنند؛ مردم را بدبین کنند به روحانیت؛ بلکه بتوانند بدبین بکنند به اصل همه مکتبهای توحیدی و اسلامی. از این جهت تبلیغات دامنه دار [ی‌] که باید گفت چند صد ساله طوری کرده بود که جوانهای ما اشخاصی که درست به عمق مسائل سیاسی نمی‌رسیدند. اینها هم باورشان آمده بود که اسلام، یا هر مکتب توحیدی، خلاف مسیر ملتهاست، و جلوگیری از رشد می‌کند؛ جلوگیری از تمدن می‌کند. اگر یادتان باشد، در زمان «محمدرضا»، در اوایل این نهضت، یک وقت در یکی از کلامش گفت که این معممین، روحانیین می‌خواهند که مملکت برگردد به حال سابق؛ حتی کسی سوار اتومبیل هم نشود؛ سوار طیاره هم نشود؛ اینها با این هم مخالفند. اینها می‌خواهند مثل همان سابق مثلاً با الاغ این طرف و آن طرف بروند! همان وقتی که بعض مراجع (1) با طیاره رفته بودند به مشهد، همان وقت هم ایشان این حرف را می‌زد که ما هم بالای منبر گفتیم، که همین حرفی که این می‌زند الآن بعضی مراجع با طیاره رفتند مشهد. چه طور این حرف را می‌زند؟ روحانیت با فساد مخالف است، نه با تمدن. این رژیم بود که به اسم «تمدن» فساد را رایج کرد. مراکز فحشا در تهران - آنطوری که می‌گویند - بیشتر از مراکز کتابفروشی است! مشروبفروشی از کتاب فروشی می‌گویند در تهران زیادتر بوده؛ حالا البته دیگر ان شاء الله نیست.
برنامه‌های حساب شده برای افساد و اختلاف
اینها می‌خواستند که هر قوه‌ای که احتمال بدهند که در مقابل اجانب بایستد و اربابها بایستد و هر فکری را که احتمال بدهند که این فکر در مقابل آنهاست، اگر بتوانند فکر را