خرمنهای ما را آتش زدند، و مشغول آتش زدن خرمن هستند. این فرض کنید که یک دسته‌ای هستند که اینهایی که آتش می‌زنند خرمنها را و اولاً نمی‌گذاشتند کشت بکنند، بعد نمی‌گذاشتند برداشت کنند. حالا هم که خرمن کردند، آتش می‌زنند، این همان گروهی هستند که می‌گویند ما طرفدار مردم هستیم؛ طرفدار خلق هستیم. طرفداری از خلق را اینطور می‌دانند که نگذارند اینها زراعت کنند؛ بعد هم نگذارند اینها زراعتشان را بردارند؛ بعد هم اگر خرمن کردند، خرمنها را آتش بزنند. این طرفداری آنهاست! مثل «تمدن بزرگ» شاه است. طرفداری آنها این است که این ملت را بخواهند ضعیف نگاه دارند؛ این ملت را بخواهند فقیر نگه دارند؛ این ملت را مختلف [و] متشتت قرار بدهند، تا اینکه آنهایی که اینها را فرستادند برای این کار، آنها بیایند قبضه کنند همه چیز ما را.
مواد مخدر، سلاح استعمار بر ضد نسل جوان
از چیزهای مهمی که در این باب بوده همین قضیه مواد مخدر بود که با حساب مواد مخدره می‌آید، نه این است که یک قاچاقچی این کار را می‌کند، یا قاچاقچیهایی؛ خیر، اینها حساب دارد، اینها روی حساب فهمیدند دانشگاه را باید چه طوری نگذارند عمل بکند؛ مدارس علمی را باید چه جوری نگذارند کار بکند - عرض می‌کنم که - جوانها را چه جوری باید نگذارند که مفید برای جامعه باشند نگذارند رشد بکنند. یک قسمش هم همین است که با اعتیاد، با هروئین و با تریاک و با امثال ذلک این کارها را رواج بدهند. اینها یک مسائل حساب شده است؛ شما اینها را پای چهار تا قاچاقچی حساب نکنید. این «قاچاقچی بزرگها» این کارها را می‌کنند؛ این دستهای خارجی دارد این کارها را می‌کند. اینطور نیست که این مفسده‌هایی که الآن در ایران دارد می‌شود مثلاً شما این را پای یک جمعیتی حساب بکنید که شلوغکارند؛ نخیر این روی حسابِ صحیح [و] دقیقِ پیشِ خودشان حساب شده است که باید این مملکت که بناست اسلامی بشود، و اگر ان شاء الله اسلامی بشود، دست اینها دیگر تا آخر کوتاه است، نه به نفتش می‌توانند دست بزنند و نه به مس‌اش می‌توانند و نه به سایر چیزهایش.