سرکوب عشایر، نقشه دیرین استعمار
عشایر ایران یکی از پشتوانه‌های بزرگ کشور بودند، رضاخان مأمور بود، یکی از مأموریتهایش این بود که عشایر را از بین ببرد. نقشه بود؛ به اسم اینکه ما می‌خواهیم عشایر را شهری کنیم، آنهایی که در کوهستانها زندگی می‌کنند در شهر باشند و تخته قاپو (1) کنیم؛ اینها حتی حرف بود. اصل مطلب این بود که خارجی‌ها با مطالعاتی که کرده بودند، چه مطالعاتی که در کشور ما، و تمام شهر در زمینها - حالا ما ایران را می‌گوییم - در زمینها معادن را بررسی کرده بودند. و آن وقتی که این وسایل نقلیه حالا نبود، اینها کارشناسانشان با شتر می‌آمدند و به این بیابانها، به این جاهایی که حتی آب و علف هم نبود، آنجاها می‌رفتند و نقشه برداری می‌کردند، و آن معادن زیرزمینی را با نقشه‌هایی که کارشناس‌ها داشتند و با وسایلی که داشتند آنها را کشف می‌کردند می‌فهمیدند که چه دارد این کشور. اختصاص به ایران هم نداشت. جاهای دیگر هم، ممالک شرق همه، تحت نظرشان بود. و همین طور مطالعاتی در روحیه مردم اینجاها کرده بودند [چه‌] گروه‌هایی هستند، عشایر باید چه طور جلویشان را گرفت؛ هر عشیره‌ای را چه جور می‌شود جلویش را گرفت که مبادا مخالف با چیزهای آنها، منافع آنها باشند؛ یا در شهرها باید چه کرد و چه اشخاصی و چه گروه‌هایی را باید از آنها جلوگیری کرد و کنترل کرد و سرکوب کرد که همه مملکت آرام بشود، و آنها هرچه می‌خواهند ببرند.