ناراحتی برای دولت [و] برای ملت هست. باید حالا هم همان نهضت را با همان رمز، با همان کلید پیروزی که همه با هم بودید و همه هم اسلام را می‌خواستید، باید این را حفظش کنید. اگر این حفظ شد، شما را تا آخر نقطه پیروزی می‌رساند. اگر خدای نخواسته وحدت کلمه را از دست بدهید یا مقصدتان غیر مقصد حکومت اسلامی باشد، خوف این است که دیگر نتوانید قدم بردارید. نتوانستن قدم برداشتن دنبالش این است که آنها قدمشان را پیش بگذارند. شماها سست بشوید عقب نشینی کنید، آنها یک قدم جلو بگذارند، آنها توطئه‌ها را زیاد کنند. الآن چیزی نیستند لکن ممکن است که ماها هرچه عقب برویم، آنها جلو بیایند؛ توطئه‌ها زیاد بشود؛ این ریشه‌ها همه با هم مجتمع بشوند. ماها از هم متفرق بشویم، آنها با هم مجتمع بشوند؛ عکس آنی که با آن پیروزی حاصل شد تحقق پیدا کند. گروه‌های مختلف با هم مجتمع شدند، همه با هم همصدا شدند، و سد را شکستند. حالا که سد را شکستند، باز هم ما یک سد دیگری داریم؛ یک کارهای دیگری داریم.
خطر غلبه دشمن
اگر بنا باشد که ما حالا دیگر آن اجتماعاتی که داشتیم، آنها را از دست بدهیم و یکی یکی گروه‌های مختلف، جمعیتهای مختلف، جمعیت مخالف با هم بشویم، و آن توجهی که به مقصد داشتیم و اینکه حکومت اسلام را ما می‌خواهیم، آن هم کم کم سرد بشود، این آتشی که در دلها افروخته شده بود و این نور خدا، نوری که خدا در دلها، هدایت او روشن کرده بود، اینها سرد بشود، سست بشود، از آن طرف آنها اجتماعاتشان زیاد بشود، از این طرف ما اجتماعات‌مان را از دست بدهیم. نتیجه این می‌شود که آنها خدای نخواسته یک وقت غلبه کنند؛ و اگر غلبه کنند این دفعه خدای نخواسته مثل آن وقتها نیست که رها کنند [تا] شما زندگی بکنید ولو توی کوهستان، ولو توی عشایر خودتان. نخیر، به کلی از بینتان می‌برند. یعنی هم دانشگاه را از بین می‌برند؛ هم مدارس را از بین می‌برند؛ هم شهرنشینها را از بین می‌برند؛ هم عشایر را از بین می‌برند. از بین‌