وضعیت قوای انتظامی در رژیم طاغوتی
فرق ما بین قوای انتظامیه در رژیم طاغوتی و قوای انتظامی در رژیم اسلامی. این است رژیم طاغوتی چون مبنایش بر استفاده‌های شخصی و رساندن انتفاع به کسانی که ارتباطات خارجی با آنها دارد و می‌خواهد حفظ کند او را، ناچار آن رژیم به ملت خیانت می‌کند. می‌خواهد از چنگ ملت برباید و به جیب خودش و اربابهایش بکند، چنانچه مشاهده کردید و کردیم.
از این جهت، آن رژیم می‌خواهد که قوای انتظامی جوری تربیت بشود که حفظ همان منافع او را بکند. و چون خیانتکار است از ملت می‌ترسد، و چون می‌ترسد، می‌خواهد که یک قوایی درست کند که ملت را بترساند. اینکه قوای انتظامی در رژیمهای غیر انسانی و غیر توحیدی کوشش دارند که مردم را سرکوب کنند و بترسانند، این برای این است که خودشان از مردم می‌ترسند و چون خیانتکارند می‌ترسند، از این جهت، ارتش را جوری درست می‌کنند و تربیت می‌کنند که در مقابل ملت بایستد. ملت را از ارتش جدا می‌کنند. ژاندارمری را، شهربانی را، اینها را طوری تنظیم می‌کنند که از ملت جدا باشد و با ملت مخالف باشد. این برای این است که چون دستگاه از ملت می‌ترسد، می‌خواهد که اینها با ملت روابط نداشته باشند و مخالف ملت باشند؛ ملت هم مخالف اینها. و لهذا قوای انتظامی در امثال ایران، نه در خود ایران تنها، در امثال این کشورها، طوری هستند که با مردم در دو جهت واقع هستند. مردم از قوای انتظامی‌