هدف بعثت انبیا
در قرآن کریم می‌فرماید که ما موسی را فرستادیم به سوی قومش: أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللهِ (1) دو تا مأموریت به حضرت موسی می‌دهد خدای تبارک و تعالی: یکی اینکه مردم را از ظلمات خارج کن به نور. و یک مأموریت دیگر اینکه: ذَکّرْهُمْ بِأَیّامِ اللهِ اینها را متذکر کن به ایام خدا. همه انبیا مبعوث‌اند به اینکه مردم را از ظلمتها به نور خارج کنند. خدای تبارک و تعالی هم می‌فرماید که اللهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُوا یُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إلَی النُّورِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَولِیَاؤُهُمْ الطّاغُوتُ یُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إلَی الظُلُمَاتِ (2) طاغوت را در مقابل خودش قرار می‌دهد. خدای تبارک و تعالی شغل طاغوت را هم بیان می‌فرماید. همان طوری که خداوند ولیّ مؤمنین است و مؤمنین را از ظلمات، از همه انواع ظلمات و تیرگیها به سوی نور می‌برد؛ در مقابل، ولیّ کفار طاغوت است، و آنها را از نور به ظلمات می‌کشد. این دو مطلبی است مقابل هم: اخراج از ظلمات به نور؛ ظلمتها و تاریکیها را زدودن و به نور رساندن ملت. در مقابل، نورها را از بین بردن و مردم را به ظلمت کشیدن. این شغل طاغوت است؛ آن هم امر خدا.