اینکه ان شاء الله یک مجلسی، یک مجلس صحیحی [درست شود] و از این حرفها هم هیچ نترسید. شما هر چه بهترش را درست کنید، آنها بیشتر اشکال می‌کنند! این را من یک دفعه، دو دفعه هم گفته‌ام: مرحوم آقای فیض (1) - رحمه الله - از علمای بزرگ اینجا بود. آن وقتی که [حکم‌] کرده بودند که باید طلبه‌ها امتحان بدهند و نمی‌دانید چه فضاحتی سر ما در آوردند. توی مدرسه فیضیه من داشتم می‌رفتم خدمت ایشان. ایشان فرمودند که خوب، اینها می‌خواهند تشخیص بدهند خوب و بد را. چه اشکال دارد؟ من به ایشان عرض کردم اینها از خوبهایش می‌ترسند! اینها می‌خواهند تشخیص بدهند، خوبها را می‌خواهند از بین ببرند. بله، اگر می‌خواستند بدها را از بین ببرند، مورد تصدیق ما بود، اما اینها خوبها را می‌خواهند از بین ببرند؛ از خوب می‌ترسند اینها. رضا خان از مدرس می‌ترسید؛ از آن آدمی که با خودش موافق بود چه ترسی داشت. خارجیها از امثال مدرس می‌ترسند، نه اینکه از فلان آدمی که با رأی آنها موافق است؛ یا فرقی به حالش نمی‌کند این دستگاه باشد، درست باشد بساطش، آن دستگاه هم باشد، آن تابع آن دستگاه است. تابع این است که اتومبیلش خوب باشد، این اتومبیل را عُمَر سَعد به او بدهد یا امام حسین هیچ فرقی به حالش نمی‌کند! برای اینکه اتومبیل، میزان است. آنکه زندگی برایش میزان است، مکتب در کارش نیست، زندگی در کارش است، این زندگی را اگر رضا خان بدهد اهلاً و سهلاً، و اگر هم شما بدهید اهلاً و سهلاً، فرقی به حالش نمی کند؛ برای اینکه اتومبیلش را فرقی نمی‌کند شما بدهید، یا او بدهد.
انتخاب نمایندگان، باگرایش اسلامی
مسئله این است؛ آنهایی که مکتب دارند و آنهایی که گرایش دارند به اسلام ان شاء الله شما پیدا بکنید، از حالا شروع کنید. این دفعه دیگر مصیبتتان زیادتر است؛ برای اینکه یک مجلس خبرگانی بود که یک مدت کوتاهی بود؛ یک مجلسی است که مدت بلندی است و استفاده‌ها در آن هست. باید خیلی دقت بکنید، خیلی زحمت بکشید،