چنانچه در اين راه مستقيم، كه راه اسلام است، وارد بشويد، شما تا آخر عمرتان و همه كسانى كه نماز تا آخر عمر خوانده‌اند از خدا هى خواسته‌اند، روزى چند مرتبه خواسته‌اند كه اهْدِنَا الصِّرطَ الْمُسْتَقِيمَ؛ كه ما را به صراط مستقيم هدايت كن. وقتى هدايت هدايت كن، وقتى هدايت شد به آخر رساندنش هم مى‌شود. عمده اين است كه وارد بشود انسان در آن راهى كه بايد سير بكند، چه سيرهاى معنوى و چه سيرهاى مادى كه آنها هم معنوى است به يك معنا؛ يعنى، بعد از اينكه يك دولتى اسلامى شد، همه چيزش با معنويات بسته است به هم، اين طور نيست كه دولتش معنويت نداشته باشد و اما فرض كنيد كه ائمه جماعتش داشته باشد.
وقتى بنا شد كه مردم احساس كردند كه ما مى‌خواهيم آدم باشيم، ما مى‌خواهيم كه اصلاح بشويم، ما مى‌خواهيم كه خودمان را اصلاح بكنيم، ما مى‌خواهيم دولتمان يك دولت الهى باشد، مجلسمان هم همين طور و همه چيزمان همين طور، وقتى اين طور شد همه‌اش معنويات است، منتها با راههاى مختلف.
- صحيفه امام؛ ج ۱۷، ص ۱۷۴*** بهشت را اعمال شما آباد مى‌كند و جهنم را هم اعمال ما مى‌افروزد. ما الآن در صراط هستيم، همان صراطى كه يك طرفش دنياست، يك طرفش عاقبت. و ما الآن در صراط داريم حركت مى‌كنيم. اين پرده كه برداشته شد، آن وقت صراط جهنم كه از متن جهنم مى‌گذرد، يعنى، آتش دورش را گرفته، اين از وسط اينجا مى‌گذرد، بايد از اينجا عبور كنيد. دنيا همين جور است. فساد كه همان آتش است بر شما احاطه كرده، بايد از